ที่เห็นว่าทอประกายดั่งดวงดาว
ที่แท้มันคือความลวงจากดวงไฟ
แผ่นฟ้าในเมืองแห่งฝัน
ยิ่งย้ำให้ฉันยิ่งเหงาจับใจ
อยากพบดวงดาวจริงๆที่เต็มฟ้า
เหนื่อยล้ากับความเป็นจริงที่โหดร้าย
ไขว่คว้าจนเกินกว่าฝันแต่ฉันก็ยังไม่ได้อะไร
คิดถึงไออุ่นคิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ
ชีวิตคนเราทำไมต้องแข่งขัน
รอยยิ้มคนเราทำไมไม่จริงใจ
แต่ฉันจะต้องอดทน
และฉันก็ยังต้องสู้ต่อไป
คิดถึงไออุ่นคิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ
ที่แท้มันคือความลวงจากดวงไฟ
แผ่นฟ้าในเมืองแห่งฝัน
ยิ่งย้ำให้ฉันยิ่งเหงาจับใจ
อยากพบดวงดาวจริงๆที่เต็มฟ้า
เหนื่อยล้ากับความเป็นจริงที่โหดร้าย
ไขว่คว้าจนเกินกว่าฝันแต่ฉันก็ยังไม่ได้อะไร
คิดถึงไออุ่นคิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ
ชีวิตคนเราทำไมต้องแข่งขัน
รอยยิ้มคนเราทำไมไม่จริงใจ
แต่ฉันจะต้องอดทน
และฉันก็ยังต้องสู้ต่อไป
คิดถึงไออุ่นคิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ
รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไรยิ่งคิดถึงเธอ