จากรูปที่เคยสวยงาม
ผ่านมานานคงมีบางสีที่เริ่มจาง
แต่ภาพในความทรงจำ
ต่อให้นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเจน
ห้องที่ยังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ยังเผลอร้องเรียกหา
แต่เหมือนว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใครอีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
เหมือนว่ายังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ตะโกนร้องเรียกหา
แต่คล้ายว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร ไม่มีใคร
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
กี่พรุ่งนี้ พรุ่งนี้
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
ผ่านมานานคงมีบางสีที่เริ่มจาง
แต่ภาพในความทรงจำ
ต่อให้นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเจน
ห้องที่ยังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ยังเผลอร้องเรียกหา
แต่เหมือนว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใครอีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
เหมือนว่ายังคงมีไออุ่น
จากใครบางคนที่ตะโกนร้องเรียกหา
แต่คล้ายว่าเวลาอยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง
ให้นาฬิกาที่หยุดเดินให้หมุนดังเดิม
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร ไม่มีใคร
กี่พรุ่งนี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล
จะยอมรับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้องไม่มีใครไม่มีใคร อีกต่อไป
อีกนานไหมที่ใจจะได้เรียนรู้
ทำให้ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีกนานเท่าไร
จะอีกนานแค่ไหนถึงลบเลือน
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
กี่พรุ่งนี้ พรุ่งนี้
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
ความเสียใจสักวันต้องผ่านไป
ฝืนก้าวเดินต่อไปแม้ใจไร้เรี่ยวแรง
ยอมรับมันสักวันจะเข้าใจ
รอยน้ำตาที่ไหลสักวันจะหมดไป
คอร์ดเพลง กี่พรุ่งนี้
ดนตรี : / A / E / G / D /
A
จากรูปที่เคย
E
สวยงาม ผ่านมา
G
นานคงมีบางสีที่เริ่ม
D
จาง
A
แต่ภาพในความ
E
ทรงจำ ต่อให้
G
นานเรื่องราวเหล่านั้นยังชัดเ
D
จน
Bm
ห้องที่ยังคงมี
C#m
ไออุ่น จาก
Bm
ใครบางคน ที่ยังเ
Amaj7
ผลอร้องเรียกหา
Bm
แต่เหมือนว่าเวลาอยู่
C#m
ที่เดิม จะเริ่มยังไงให้น
D
าฬิกาที่หยุดเดิน ให้ห
E
มุนดังเดิม
*
กี่พรุ่ง
Asus2
นี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล จะยอม
E
รับความจริงในวันนี้ได้
ที่ต้อง
G
ไม่มีใครไม่มีใครอีก
D
ต่อไป
อีกนาน
Asus2
ไหมที่ใจจะได้เรียนรู้ ทำให้
E
ความปวดร้าวนี้จางไป
จะอีก
G
นานเท่าไร จะอีกนานแค่ไหนถึ
D
งลบเลือน
ดนตรี : / E F#m G / G F#m E /
ดนตรี : / A / E / G / D /
Bm
เหมือนว่ายังคงมี
C#m
ไออุ่น จาก
Bm
ใครบางคนที่ตะ
Amaj7
โกนร้องเรียกหา
Bm
แต่คล้ายว่าเวลาอ
C#m
ยู่ที่เดิม จะเริ่มยังไง ให้น
D
าฬิกาที่หยุดเดิน ให้ห
E
มุนดังเดิม
( ซ้ำ * )
ดนตรี : / B / F# / A / E / ( 2 ครั้ง )/ A /
กี่พรุ่ง
Asus2
นี้น้ำตาถึงจะหยุดไหล จะยอม
E
รับความจริงในวันนี้ได้ ที่ต้อง
G
ไม่มีใคร ไม่
D
มีใคร
( ซ้ำ * )
Asus2
ความเสีย
E
ใจ สักวั
G
นต้องผ่าน
D
ไป
Asus2
ฝืนก้าวเดิน
E
ต่อไปแม้
G
ใจ ไร้เรี่ยวแ
D
รง
Asus2
ยอมรับมั
E
น สักวั
G
นจะเข้า
D
ใจ
Asus2
รอยน้ำ
E
ตาที่ไหล สัก
G
วันจะหมด
Dsus2
ไป
( ซ้ำ ** , ** )