เนื้อเพลง อารมณ์สีเทา - โปเตโต้

ฉันทนนอนคนเดียว
เปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา
ใจมันเหมือนชาๆ
ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานรึเปล่า

ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา
สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงา เข้ามาปกคลุมรอบกาย

ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ

นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน
อธิฐานให้ดาวดวงนั้น เรียกเธอกลับมาให้ที
ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่
ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ ชีวิตจะเป็นเช่นไร

ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ