เนื้อเพลง Back - Darkface

สุขใจทุกครั้งเมื่อมองย้อนไปอดีต
ตอนเป็นเด็กไม่มีกฎไม่มีเกณฑ์ไรมาขีด
มาบีบเค้น บังคับสิ่งที่ ฉันเป็น
ต่อให้อะไรมาขีดแต่เด็กอย่างฉันก็รั้นเป็น

มองโลกทุกอย่างผ่านตาแบบสดใส
ใจจดจ่อกับสิ่งใดก็ไม่อาจจะอดไหว
ฝักใฝ่ในของเล่น และก็เกมกด
ตังค์ไปโรงเรียนเหลือมากี่เหรียญสุดท้ายก็เข้าร้านเกมหมด

ใช้ชีวิตแบบบ้านนอก ชอบหาเรื่องออกนอกบ้าน
ไม่ใช่เด็กเรียบร้อย บ้างถอยออกนอกคอกบ้าง
และมักจินตนาการ ว่าอยู่ในอวกาศ
ทั้งที่เล่นกับเพื่อนฝูง ชักจูงวิ่งไปในตลาด

ฟักพญารถฝาด ผมจะกินแต่ลูกกวาด
ชอบผาดโผนตามกิ่งไม้ ดูคล้ายกับค่างป่า
แต่มีมือที่ข้างบ่าประทับจับไว้ไม่ให้ห่างไป
คือมือของพ่อและแม่ ที่ตอนนี้ชั้นนั้นต้องห่าง ไกล

ก้าวสู่วัยผจญเพลิงมาเผชิญกับเมืองใหญ่
มีกฎเกณฑ์มาคอยขีด กูต้องยิ่งเผชิญใหญ่
โดนบีบเค้นบังคับยังตัวตนเจือจาง
อุดมการณ์ที่วาดฝันเริ่มผันแหลกก็เลือนลาง

เริ่มมองโลกผ่านตาแบบมัวหม่น
พยายามประคองตัวก็เพราะว่ากลัวตัวหล่น
หลงใหลในเเสงสี ยิ่งกว่าตู้เกม
ถึงอุปสรรคจะแผลงกี่แขนงกูก็ต้องสู้เอง

ย้อนไปตอน 14 ตอนวลีกูยังไม่คล้องจอง
มองย้อนผู้ใหญ่ไม่เข้าใจทำไมต้องคล้องทอง
ย้อนมองเห็นตัวเองที่มองค้อนเงินตรา
ซึ่งต่างจากปัจจุบันที่ทำทุกอย่างเพื่อแลกเงินมา

ต้องลาป่าเข้ามาเจอกับดงตึก
ฝืนยิ้มไม่ค่อยเก่งแต่กูก็ยังต้องทนฝึก
งานกองรอเป็นปึก เลยนอนดึกไม่ได้นึกนอน
เลยย้องนึก ไปตอนเด็กที่เล่นเกม แต่โกหกแม่ว่าเข้า นอน