ชีวิตลำเข็ญแต่ใจมันยังไม่ยอมก็เลย
โดนซัดกระเด็นเลือดกระเซ็นประเด็น
ก็คือถ้าหากว่ายอมแพ้ในตอนนี้
ก็คงมีคนเสียใจ
หน้าที่การงานการเรียน
ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง
ภาระการเงินปัญหาคาใจให้เจ็บอยู่ในทรวง
แต่ยังต้องสู้ก็ยังต้องสู้
หากสู้ไม่ไหวก็แค่ go back home!!
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้วกลับบ้านกันเถอะนะ
นอนก่ายหน้าผากมองดูเพดาน
น้ำตาก็พาลจะไหล
ต่อให้แข็งให้แกร่งแค่ไหน
บางครั้งก็ทนไม่ไหว
จากบ้านมาไกลเพื่อตามฝัน
หอบเสื้อผ้าใส่เป้เก่า ๆ ไว้บนบ่า
และหอบปากท้องของคนที่บ้านไว้กลางหลัง
เดินทางออกมาไกลไร้ซึ่งญาติมิตร
เป็นคนจนมาสู้ชีวิตในเมืองที่กว้างใหญ่
สุดท้ายที่หวังไว้ไม่เป็นอย่างใจคิด
แค่อยู่ให้รอดในแต่ละวันก็แทบจะสิ้นชีวิต
ไฟในเมืองสว่างทั้งคืน แต่ใจกลับมืดมน
ได้ต่ำกว่าค่าแรงคือค่าความเป็นคน
เขาหยามเหยียดเดียดฉันทั้งเย้ยหยัน
ต้องกัดฟันทนเอาส่งเงินเลี้ยงปากท้องคนของเรา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำปลา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำตา
บางวันอยากตายจนเข้าห้องน้ำจะกินน้ำยา
แต่แสงสว่างที่รั้งไว้
คือแสงโทรศัพท์ของคนที่บ้านทักมา
ผมก็คิดถึงเดี๋ยวอีกไม่นานจะกลับไป
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้ว
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้วกลับบ้านกันเถอะนะ
โดนซัดกระเด็นเลือดกระเซ็นประเด็น
ก็คือถ้าหากว่ายอมแพ้ในตอนนี้
ก็คงมีคนเสียใจ
หน้าที่การงานการเรียน
ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง
ภาระการเงินปัญหาคาใจให้เจ็บอยู่ในทรวง
แต่ยังต้องสู้ก็ยังต้องสู้
หากสู้ไม่ไหวก็แค่ go back home!!
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้วกลับบ้านกันเถอะนะ
นอนก่ายหน้าผากมองดูเพดาน
น้ำตาก็พาลจะไหล
ต่อให้แข็งให้แกร่งแค่ไหน
บางครั้งก็ทนไม่ไหว
จากบ้านมาไกลเพื่อตามฝัน
หอบเสื้อผ้าใส่เป้เก่า ๆ ไว้บนบ่า
และหอบปากท้องของคนที่บ้านไว้กลางหลัง
เดินทางออกมาไกลไร้ซึ่งญาติมิตร
เป็นคนจนมาสู้ชีวิตในเมืองที่กว้างใหญ่
สุดท้ายที่หวังไว้ไม่เป็นอย่างใจคิด
แค่อยู่ให้รอดในแต่ละวันก็แทบจะสิ้นชีวิต
ไฟในเมืองสว่างทั้งคืน แต่ใจกลับมืดมน
ได้ต่ำกว่าค่าแรงคือค่าความเป็นคน
เขาหยามเหยียดเดียดฉันทั้งเย้ยหยัน
ต้องกัดฟันทนเอาส่งเงินเลี้ยงปากท้องคนของเรา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำปลา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำตา
บางวันอยากตายจนเข้าห้องน้ำจะกินน้ำยา
แต่แสงสว่างที่รั้งไว้
คือแสงโทรศัพท์ของคนที่บ้านทักมา
ผมก็คิดถึงเดี๋ยวอีกไม่นานจะกลับไป
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้ว
กลับบ้านกันเถอะมันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้ากลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมาต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้วกลับบ้านกันเถอะนะ
จบเนื้อเพลงกลับบ้าน - D GERRARD