เนื้อเพลง กวีบทเก่า - พรรณนา sings นูโว

แต่ก่อน ทุกครั้ง ทีไร
ได้อ่าน ได้เห็น ในบท กวี
แค่อ่าน แล้วทิ้ง มันไป
ไม่เคยไยดี ไม่ซึ้ง ชวนฝัน
ใจความนั้นก็มี แต่เรื่อง เก่า
คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไป ยังขำ
ซ้ำเดิม เรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง
ต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยว กับเรา
...ดนตรี..
จนวัน ที่เขา ลืมเรา
จู่ๆ ความเหงา ก็เกิด มี
กลับเกิด ลึกซึ้ง ในบท กวี
ได้อ่าน อีกที น้ำ ตา จะไหล
ใจความนั้นคงมี แต่เรื่อง เก่า
คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า
อ่านไปอย่างช้าๆ
เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน
จะเจอะเองซักครั้ง
กับความ ผิดหวัง
ต้องเจ็บ ต้องเหงา.
.เก็บความหมาย ทุกตอน
เก็บอักษร ทุกตัว
อยู่ในหัว ใจเรา เข้าไป ข้างใน
ให้มันช้ำไปอีก
ให้มันช้ำ เข้าไป
ให้มันสา แก่ใจ
ให้ช้ำกว่านี้
...........
ไม่เคยจะนึกฝัน
ต้องเจอะเองซักครั้ง
กับความ ผิดหวัง
ต้องเจ็บ ต้องเหงา
ต้องเจ็บ ต้องช้ำ
เป็นอย่าง ตัวเรา
ฮื้อ ฮื้อ ฮ้าฮา ฮื้อ ฮือๆ