อยู่คนเดียวตลอดถอนใจเบาๆ
กอดความเหงาไม่เคยปล่อย
กับรักที่ยังเฝ้าคอย ช่างดูไม่มีวี่แวว
อยากมีใครคิดถึงกัน
แต่ก็รู้คนๆ นั้นไม่เคยมี
ยิ้มและรับความจริงดูสักที
ว่าวันนี้มีเพียงเราที่เหว่ว้า
เหงา เหงาซะยิ่งกว่าเหงา ทุกวัน
แต่สุดท้ายมันก็เท่านั้นยังไหว
ไม่เป็นไรหรอกหนากอดตัวเองก็ดีเท่าไหร่
กลับมานั่งปรับทุกข์กับหัวใจ เหงาไปพร้อมๆ กัน
อยู่คนเดียวกันต่อเพราะรอจนเบื่อ
จนไม่เหลือกำลังใจ ความรักนั้นอยู่ที่ใด
ทำไมไม่เคยแวะมา
อยากมีใครคิดถึงกัน
แต่ก็รู้คนๆ นั้นไม่เคยมี
ยิ้มและรับความจริงดูสักที
ว่าวันนี้มีเพียงเราที่เหว่ว้า
เหงา เหงาซะยิ่งกว่าเหงา ทุกวัน
แต่สุดท้ายมันก็เท่านั้นยังไหว
ไม่เป็นไรหรอกหนากอดตัวเองก็ดีเท่าไหร่
กลับมานั่งปรับทุกข์กับหัวใจ เหงาไปพร้อมๆ กัน
กอดความเหงาไม่เคยปล่อย
กับรักที่ยังเฝ้าคอย ช่างดูไม่มีวี่แวว
อยากมีใครคิดถึงกัน
แต่ก็รู้คนๆ นั้นไม่เคยมี
ยิ้มและรับความจริงดูสักที
ว่าวันนี้มีเพียงเราที่เหว่ว้า
เหงา เหงาซะยิ่งกว่าเหงา ทุกวัน
แต่สุดท้ายมันก็เท่านั้นยังไหว
ไม่เป็นไรหรอกหนากอดตัวเองก็ดีเท่าไหร่
กลับมานั่งปรับทุกข์กับหัวใจ เหงาไปพร้อมๆ กัน
อยู่คนเดียวกันต่อเพราะรอจนเบื่อ
จนไม่เหลือกำลังใจ ความรักนั้นอยู่ที่ใด
ทำไมไม่เคยแวะมา
อยากมีใครคิดถึงกัน
แต่ก็รู้คนๆ นั้นไม่เคยมี
ยิ้มและรับความจริงดูสักที
ว่าวันนี้มีเพียงเราที่เหว่ว้า
เหงา เหงาซะยิ่งกว่าเหงา ทุกวัน
แต่สุดท้ายมันก็เท่านั้นยังไหว
ไม่เป็นไรหรอกหนากอดตัวเองก็ดีเท่าไหร่
กลับมานั่งปรับทุกข์กับหัวใจ เหงาไปพร้อมๆ กัน
จบเนื้อเพลงกอดตัวเอง - แนน วาทิยา รวยนิรัตน์