พอ เธอเดินพ้นหน้า
น้ำตาก็ไหล
อยาก จะรั้งเธอไว้
ฉันไม่กล้าคิด
ยอม รับเสี้ยวความสุข
ไม่ ใช่ของส่วนตัว
ทั้ง ที่รู้ว่าผิด
แต่ฉัน ขาดเธอ ไม่ได้
เตือน ใจเหงาปวดร้าว
เขา เป็นของคนอื่น
หมด เวลาต้องคืน
เจ้าของ ไป
เป็น แค่คนชั่วคราว
เหมือน เป็นแค่ของเล่น
เป็น ส่วนเกินไม่เต็ม
อย่าง ใคร
ไร้ ศักดิ์ศรี ไม่มีสิทธิ์
แค่เพียง จะคิด ก็ผิดใช่ไหม
พอ เธอเดินพ้นหน้า
น้ำตาก็ไหล
อยาก จะรั้งเธอไว้
ฉันไม่กล้าคิด
ยอม รับเสี้ยวความสุข
ไม่ ใช่ของส่วนตัว
ทั้ง ที่รู้ว่าผิด
แต่ฉัน ขาดเธอ ไม่ได้
เตือน ใจเหงาปวดร้าว
เขา เป็นของคนอื่น
หมด เวลาต้องคืน
เจ้าของ ไป
เป็น แค่คนชั่วคราว
เหมือน เป็นแค่ของเล่น
เป็น ส่วนเกินไม่เต็ม
อย่าง ใคร
ไร้ ศักดิ์ศรี ไม่มีสิทธิ์
แค่เพียง จะคิด ก็ผิดใช่ไหม
น้ำตาก็ไหล
อยาก จะรั้งเธอไว้
ฉันไม่กล้าคิด
ยอม รับเสี้ยวความสุข
ไม่ ใช่ของส่วนตัว
ทั้ง ที่รู้ว่าผิด
แต่ฉัน ขาดเธอ ไม่ได้
เตือน ใจเหงาปวดร้าว
เขา เป็นของคนอื่น
หมด เวลาต้องคืน
เจ้าของ ไป
เป็น แค่คนชั่วคราว
เหมือน เป็นแค่ของเล่น
เป็น ส่วนเกินไม่เต็ม
อย่าง ใคร
ไร้ ศักดิ์ศรี ไม่มีสิทธิ์
แค่เพียง จะคิด ก็ผิดใช่ไหม
พอ เธอเดินพ้นหน้า
น้ำตาก็ไหล
อยาก จะรั้งเธอไว้
ฉันไม่กล้าคิด
ยอม รับเสี้ยวความสุข
ไม่ ใช่ของส่วนตัว
ทั้ง ที่รู้ว่าผิด
แต่ฉัน ขาดเธอ ไม่ได้
เตือน ใจเหงาปวดร้าว
เขา เป็นของคนอื่น
หมด เวลาต้องคืน
เจ้าของ ไป
เป็น แค่คนชั่วคราว
เหมือน เป็นแค่ของเล่น
เป็น ส่วนเกินไม่เต็ม
อย่าง ใคร
ไร้ ศักดิ์ศรี ไม่มีสิทธิ์
แค่เพียง จะคิด ก็ผิดใช่ไหม
จบเนื้อเพลงคนชั่วคราว - นิตยา บุญสูงเนิน