เนื้อเพลง คนพเนจร - ชรินทร์ นันทนาคร

ฉัน เกิดมา
ตระกูลฉันผู้ดี
ฉันเคยมากมีพี่น้อง
ถูกขับใสใครๆเมินมอง
สิ้นเงิน สิ้นทอง
ฉันจึงต้องจากไป

หวนคิดเมื่อวันฉันเป็นเด็ก
ยังเล็กเยาว์วัยนั่น
ตัวฉันยังจำได้
เมื่อ ยังเล็กสบายกายใจ
ต้องการ สิ่งใด
ฉันต้องได้ทันที

ครั้น บัดนี้
โชคดีเลื่อนลอย
ฉันจึงต่ำต้อย ครานี้
พวก เพื่อนฝูงที่เคยไมตรี
กลับกลาย สิ้นดี
น้อยใจที่สิ้นตัว

งานไหน หนักเบา ฉันทนได้
ทางเหนือและ ทางใต้
เคยแวะไปมาทั่ว
ยาก เพียงไหนไม่เคยเกรงกลัว
ตั้งใจ สร้างตัว
ล้างความชั่วที่ทำ

ฉัน เที่ยวไป
เสี่ยงโชคทุก แห่งหน
ฉันทนอาบเหงื่อ ต่างน้ำ
หาก ยากเข็ญจำเป็นทนทำ
เหนื่อยยาก ตรากตรำ
ฉันอุตสาห์ทำไป

คิดหวังเชิดชูและกู้หน้า
มานะไปจนกว่า
จะถึงคราดีได้
แต่ ชีวิตดังเรือลอยไป
ยิ่งแล ยิ่งไกล
ใจก็ยิ่งอาวรณ์

ฉัน โชคร้าย
ไม่วายหมอง ข้องใจ
คิดไปอกใจ สะท้อน
โอ้ ชีวิตคนพเนจร
ไม่มี แน่นอน
ฉันเร่ร่อนนานปี

เดี๋ยวนี้ไม่มีที่จะพึ่ง
แต่หวังว่าวันหนึ่ง
คงถึงเทียมน้องพี่
ชั่ว ไปแล้วคงมีวันดี
เมื่อไร มั่งมี
ฉันจะกลับคืนมา..