....ดนตรี......
ใครคนหนึ่งคน นั้น
ในวันหนึ่งวัน นั้น
เคยผูกพันกัน ซะมากมาย
เพราะวันที่ห่าง เหิน
มันก็เริ่มห่าง หาย
เพียงแค่เพราะเรา ไม่เจอะกัน
ไม่ เรียก ร้อง ให้กลับมา
หรือ ว่าผลัก ไส
หรือ อะไร ทั้งนั้น
เก็บ เอา ไว้ ในส่วนลึก
ซ่อน อยู่อย่าง นั้น
รู้ ว่ามัน ไม่ไปไหน
.แม้กระทั่งตอน นี้
เขายังอยู่ตรง นี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือน หาย
คล้ายว่าจะเลือน ลาง
บางอย่างก็ยัง ไม่เปลี่ยนไป
....ดนตรี........
ไม่ เรียก ร้อง ให้กลับมา
หรือ ว่าผลัก ไส
หรือ อะไร ทั้งนั้น
เก็บ เอา ไว้ ในส่วนลึก
ซ่อน อยู่อย่าง นั้น
รู้ ว่ามัน ไม่ไปไหน
.แม้กระทั่งตอน นี้
เขายังอยู่ตรง นี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือน หาย
คล้ายว่าจะเลือน ลาง
บางอย่างก็ยัง ไม่เปลี่ยนไป
ในความทรงจำสีจางๆ
ใครคนหนึ่งคน นั้น
ในวันหนึ่งวัน นั้น
เคยผูกพันกัน ซะมากมาย
เพราะวันที่ห่าง เหิน
มันก็เริ่มห่าง หาย
เพียงแค่เพราะเรา ไม่เจอะกัน
ไม่ เรียก ร้อง ให้กลับมา
หรือ ว่าผลัก ไส
หรือ อะไร ทั้งนั้น
เก็บ เอา ไว้ ในส่วนลึก
ซ่อน อยู่อย่าง นั้น
รู้ ว่ามัน ไม่ไปไหน
.แม้กระทั่งตอน นี้
เขายังอยู่ตรง นี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือน หาย
คล้ายว่าจะเลือน ลาง
บางอย่างก็ยัง ไม่เปลี่ยนไป
....ดนตรี........
ไม่ เรียก ร้อง ให้กลับมา
หรือ ว่าผลัก ไส
หรือ อะไร ทั้งนั้น
เก็บ เอา ไว้ ในส่วนลึก
ซ่อน อยู่อย่าง นั้น
รู้ ว่ามัน ไม่ไปไหน
.แม้กระทั่งตอน นี้
เขายังอยู่ตรง นี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือน หาย
คล้ายว่าจะเลือน ลาง
บางอย่างก็ยัง ไม่เปลี่ยนไป
ในความทรงจำสีจางๆ
จบเนื้อเพลงความทรงจำสีจาง - ภาพยนตร์ แฟนฉัน