เนื้อเพลง ความระทมคือเพื่อนตาย - เกษม คมสันต์

ฟ้า ยังสูงแผ่นดินยังต่ำ
สีขาวยังแตกต่างกับดำ
ความระกำเป็นของผมแน่
เพราะคุณสูงส่ง
เผ่าพันธุ์พงศ์
คงไม่เหลียวแล
กาดำ คู่ต่ำศักดิ์แท้
ผมคงแลเฝ้าแต่ถวิล.
.ถึง จะรักแทบกลืนกินได้
นั้นจะมีประโยชน์อะไร
เพราะว่าใจที่หวังพังสิ้น
ผมคือยาจก
วณิพกที่ขายเสียงกิน
คุณเปรียบไข่ในหิน
พ่อของยุพินหวงปานแก้วตา
.ส่อง กระจก
ดูเงาเศร้าใจไม่หาย
ผมอยาก จะกินยาตาย
ให้มันหายป่วงไปเลยหนา
อยู่ไปก็โศก
มองดูโลก อย่างทรมา
ผมคงไม่มีปัญญา
หอมแก้วตา แม้ปลายเส้นผม
.เหมือน
สวรรค์แกล้งสรรค์มาให้
ผมและคุณต้องห่างกันไกล
รักเท่าไรจำฝืนกลืนข่ม
ทั้งวงศ์เครือญาติ
คุณประกาศ ไม่เคยนิยม
คนจน ไม่รวยอย่างผม
ความระทมหรือ คือเพื่อนตาย
เหมือน
สวรรค์แกล้งสรรค์มาให้
ผมและคุณต้องห่างกันไกล
รักเท่าไรจำฝืนกลืนข่ม
ทั้งวงศ์เครือญาติ
คุณประกาศ ไม่เคยนิยม
คนจน ไม่รวยอย่างผม
ความระทมหรือ คือเพื่อนตาย