ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
เฮ้ย อะไรกันวะ และเหตุอันใด เธอถึงไม่เข้าใจ
ปู่ย่าตายายยังจีบกันติด หรือว่าพินิจ ภาษาผมเก่าไป
ถ้ารักก็บอกจากใจ ไม่ต้องมาอง มา I love you
หรือว่าผมมันโบราณ Addict ไม่เรียกคู่ชีวิตว่า my boo
ไม่ได้มีดีที่ my shoes ไม่รู้จะคำจะจำนรรจา
คำหวานที่หวานเพียงคนพูดมา ไม่อาจส่งถึงคู่สนทนา
อาจจะเป็นเพราะกาลเวลา สุดทางนำพาในถ้อยวาจา
ถึงแม้ภาษาซึมซ่านกายา หมดสิทธิ์ให้เธอพิจารณา
หวังเป็นนิดหรือเพียงแค่คิด อาจถูกทั้งหมดหรือไม่ก็ผิด
โบราณท่านบอกบันดาลให้ดี หรือช้ำกระฉูดอยู่ที่ผู้พูดใช้คำประดิษฐ์
แต่เพราะอะไร ไม่มีใครบอก หรือที่ผมช้ำชอก เพราะผมน่ะผิด
คำหวานที่หว่านหากใช้ใจอ่าน ความหมายหมื่นล้านไม่ปนจริต
แต่แล้วเพียงเธอผู้ผิดสนิท เป๊ะ
เหมือนแร็พอยู่ ๆ แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ
อารมณ์มันโดนตัดค่าขนม ตอนมัธยมเมื่อเธอมาตัดสายใย
และแล้วคำหวานที่ซาบซึ้ง สุดท้ายคงจะสายไป
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
มีแต่คำหวาน รูปชั่วตัวดำ ชาตินี้คงไม่ได้เชย
สาวเอย เจ้าเฉยเมย แม้ใจพี่มุ่งมั่น ใฝ่ปอง อยากเป็นเขย
ฝากฝังวลีจับ วอนให้แม่โปรดสดับ
รับรู้ในห้วงคำนึง ว่าพี่บ่าวโปรดเจ้านัก
รับรักเถิดนงเยาว พี่จะคอยฟูมฟัก
มิอาจอวดอ้างในยศศักดิ์ หากแต่พี่เองยังมีรัก
เพียงบุรุษ ผู้หนึ่ง ที่ยังคงรอ คำตอบรับ ให้ ฉะ ชัด
ว่าแม่ คือ แม่ของลูก หากแต่วลี ของพี่มัน หนัก นัก
หากเจ้า ยังเหลือ น้ำใจ สดับพี่ก่อนสักพัก
พี่จักมอบความรัก อีกทั้ง ฝันดียามที่เจ้า นิทรา
สิ่งใดเล่าที่ เจ้าต้องการ จะเดือน หรือดาว หรือ สกุณา
คำกล่าวทั้งสิ้นทั้งมวล มันอาจจักเก่ามิน่านำพา
หากแต่จากใจจริงเกินคำว่ารัก ที่พี่จักพรรณา
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
ฝากเสียงผ่านไมค์ นานสักเท่าไหร่ จะไม่เปลี่ยนใจตามกาลเวลา
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
เฮ้ย อะไรกันวะ และเหตุอันใด เธอถึงไม่เข้าใจ
ปู่ย่าตายายยังจีบกันติด หรือว่าพินิจ ภาษาผมเก่าไป
ถ้ารักก็บอกจากใจ ไม่ต้องมาอง มา I love you
หรือว่าผมมันโบราณ Addict ไม่เรียกคู่ชีวิตว่า my boo
ไม่ได้มีดีที่ my shoes ไม่รู้จะคำจะจำนรรจา
คำหวานที่หวานเพียงคนพูดมา ไม่อาจส่งถึงคู่สนทนา
อาจจะเป็นเพราะกาลเวลา สุดทางนำพาในถ้อยวาจา
ถึงแม้ภาษาซึมซ่านกายา หมดสิทธิ์ให้เธอพิจารณา
หวังเป็นนิดหรือเพียงแค่คิด อาจถูกทั้งหมดหรือไม่ก็ผิด
โบราณท่านบอกบันดาลให้ดี หรือช้ำกระฉูดอยู่ที่ผู้พูดใช้คำประดิษฐ์
แต่เพราะอะไร ไม่มีใครบอก หรือที่ผมช้ำชอก เพราะผมน่ะผิด
คำหวานที่หว่านหากใช้ใจอ่าน ความหมายหมื่นล้านไม่ปนจริต
แต่แล้วเพียงเธอผู้ผิดสนิท เป๊ะ
เหมือนแร็พอยู่ ๆ แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ
อารมณ์มันโดนตัดค่าขนม ตอนมัธยมเมื่อเธอมาตัดสายใย
และแล้วคำหวานที่ซาบซึ้ง สุดท้ายคงจะสายไป
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
มีแต่คำหวาน รูปชั่วตัวดำ ชาตินี้คงไม่ได้เชย
สาวเอย เจ้าเฉยเมย แม้ใจพี่มุ่งมั่น ใฝ่ปอง อยากเป็นเขย
ฝากฝังวลีจับ วอนให้แม่โปรดสดับ
รับรู้ในห้วงคำนึง ว่าพี่บ่าวโปรดเจ้านัก
รับรักเถิดนงเยาว พี่จะคอยฟูมฟัก
มิอาจอวดอ้างในยศศักดิ์ หากแต่พี่เองยังมีรัก
เพียงบุรุษ ผู้หนึ่ง ที่ยังคงรอ คำตอบรับ ให้ ฉะ ชัด
ว่าแม่ คือ แม่ของลูก หากแต่วลี ของพี่มัน หนัก นัก
หากเจ้า ยังเหลือ น้ำใจ สดับพี่ก่อนสักพัก
พี่จักมอบความรัก อีกทั้ง ฝันดียามที่เจ้า นิทรา
สิ่งใดเล่าที่ เจ้าต้องการ จะเดือน หรือดาว หรือ สกุณา
คำกล่าวทั้งสิ้นทั้งมวล มันอาจจักเก่ามิน่านำพา
หากแต่จากใจจริงเกินคำว่ารัก ที่พี่จักพรรณา
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
ฝากเสียงผ่านไมค์ นานสักเท่าไหร่ จะไม่เปลี่ยนใจตามกาลเวลา
ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา
และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
จบเนื้อเพลงคำหวาน (ที่เธอไม่เอา) - UMA (ยูม่า) Feat. Tossakan (ทศกัณฐ์)