จะไปก็ไป
ไม่ต้องอาลัยนักหรอก
ชีวิตเก่าๆ มี แต่ความเก็บกด
ยิ่งอยู่ยิ่งช้ำ มี แต่ความรันทด
จะไปก็ไป
ใยแหวกว่ายเวียน วน.
โลกในที่สวย
ยังรอ ให้คุณคว้า ไขว่
แม้ใบไม่ไหญ่
แต่เราก็ได้เริ่ม ต้น
แม้ทางยาวไกล
ยิ่งไกล ยิ่งได้ฝึก ฝน
อาณาจักรน้อย
คอยคุณคนเป็นเจ้าของ
อะไรก็ได้ ถ้าใจปรารถนา
อยาก จะได้มา
ต้องฝ่า ต้องทนทดลอง
บางครั้งก็ชื่น
บางครั้งกลืนน้ำตานอง
ต้องฝันให้ไกล
แล้วก็ไป ให้ถึง
จะไปก็ไป
จะต้องอะไร นักเล่า
โลกใบเก่าๆ
กำลังจะเน่าเหม็น ฉึ่ง
ในอ้อมกอดฝัน
วันแห่งความคิด ถึง
เอาห้วงคำนึง
แขวนไว้ ที่ปลายดวง ดาว
อะไรก็ได้ ถ้าใจปรารถนา
อยาก จะได้มา
ต้องฝ่า ต้องทนทดลอง
บางครั้งก็ชื่น
บางครั้งกลืนน้ำตานอง
ต้องฝันให้ไกล
แล้วก็ไป ให้ถึง
จะไปก็ไป
จะต้องอะไร นักเล่า
โลกใบเก่าๆ
กำลังจะเน่าเหม็น ฉึ่ง
ในอ้อมกอดฝัน
วันแห่งความคิด ถึง
เอาห้วงคำนึง
แขวนไว้ ที่ปลายดวง ดาว
ไม่ต้องอาลัยนักหรอก
ชีวิตเก่าๆ มี แต่ความเก็บกด
ยิ่งอยู่ยิ่งช้ำ มี แต่ความรันทด
จะไปก็ไป
ใยแหวกว่ายเวียน วน.
โลกในที่สวย
ยังรอ ให้คุณคว้า ไขว่
แม้ใบไม่ไหญ่
แต่เราก็ได้เริ่ม ต้น
แม้ทางยาวไกล
ยิ่งไกล ยิ่งได้ฝึก ฝน
อาณาจักรน้อย
คอยคุณคนเป็นเจ้าของ
อะไรก็ได้ ถ้าใจปรารถนา
อยาก จะได้มา
ต้องฝ่า ต้องทนทดลอง
บางครั้งก็ชื่น
บางครั้งกลืนน้ำตานอง
ต้องฝันให้ไกล
แล้วก็ไป ให้ถึง
จะไปก็ไป
จะต้องอะไร นักเล่า
โลกใบเก่าๆ
กำลังจะเน่าเหม็น ฉึ่ง
ในอ้อมกอดฝัน
วันแห่งความคิด ถึง
เอาห้วงคำนึง
แขวนไว้ ที่ปลายดวง ดาว
อะไรก็ได้ ถ้าใจปรารถนา
อยาก จะได้มา
ต้องฝ่า ต้องทนทดลอง
บางครั้งก็ชื่น
บางครั้งกลืนน้ำตานอง
ต้องฝันให้ไกล
แล้วก็ไป ให้ถึง
จะไปก็ไป
จะต้องอะไร นักเล่า
โลกใบเก่าๆ
กำลังจะเน่าเหม็น ฉึ่ง
ในอ้อมกอดฝัน
วันแห่งความคิด ถึง
เอาห้วงคำนึง
แขวนไว้ ที่ปลายดวง ดาว
จบเนื้อเพลงคิดถึง - พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ