...............
..จับโจกขึ้นมา
แล้วต่งน้ำตาเจ้าของที่หล่น
ย้อนว่าคึดฮอดผู้ลังคน
ที่เคยจ้ำป่นกะปูนำกัน
เทิงแซบเทิงเผ็ด
สองเฮาเซ็ดน้ำตาให้กัน
บนเถียงนามาเลี้ยงงัวนั้น
บัดนี้จอมขวัญ
หนีไปบางกอก
..มื้อเจ้าจากนา
อ้ายบ่กินปลา
กินน้ำกินข้าว
นอนบ่ได้ใจคึดฮอดเขา
กราบพระบนเจ้า
อย่าให้เขาถืกหลอก
อยู่ดีกินดี
คึดฮอดแนตี๊
คนอยู่บ้านนอก
อย่าได้หลงกลิ่นไอบางกอก
อ้ายย่านเขาหลอก
ปอกกินไข่แดง
..หัวใจอ้ายจ่ม
งมนำแต่ผู้ลังคน
หากเจ้าเป็นเหยื่อโจร
แล้วผู้ลังคนสิอยู่จั่งได๋
ย้อนคึดฮอดแฮง
จนอ้ายนอนแคง
ต่งน้ำตาไหล
คันบ่ต่งถิ่ม
น้ำตาท่วมใจ
ย้อนคึดฮอดไผ
ฮอดผู้ลังคน
..จับแว่นขึ้นมา
แล้วส่องเบิ่งหน้า
เจ้าของที่เศร้า
เงาตัวเองเบิ่งเป็นเงาเขา
ดีใจเผลอเว้า
กับเงาของตน
จำได้บ่เจ้า
ที่สองเฮานั่นเคยจ้ำป่น
เผ็ดจนฮ้องไห้
ฮูดใบกระโดน
คึดฮอดหน้ามน
คนเช็ดน้ำตา
..หัวใจอ้ายจ่ม
งมนำแต่ผู้ลังคน
หากเจ้าเป็นเหยื่อโจร
แล้วผู้ลังคนสิอยู่จั่งได๋
ย้อนคึดฮอดแฮง
จนอ้ายนอนแคง
ต่งน้ำตาไหล
คันบ่ต่งถิ่ม
น้ำตาท่วมใจ
ย้อนคึดฮอดไผ
ฮอดผู้ลังคน
..จับแว่นขึ้นมา
แล้วส่องเบิ่งหน้า
เจ้าของที่เศร้า
เงาตัวเองเบิ่งเป็นเงาเขา
ดีใจเผลอเว้า
กับเงาของตน
จำได้บ่เจ้า
ที่สองเฮานั่นเคยจ้ำป่น
เผ็ดจนฮ้องไห้
ฮูดใบกระโดน
คึดฮอดหน้ามน
คนเช็ดน้ำตา
..จับโจกขึ้นมา
แล้วต่งน้ำตาเจ้าของที่หล่น
ย้อนว่าคึดฮอดผู้ลังคน
ที่เคยจ้ำป่นกะปูนำกัน
เทิงแซบเทิงเผ็ด
สองเฮาเซ็ดน้ำตาให้กัน
บนเถียงนามาเลี้ยงงัวนั้น
บัดนี้จอมขวัญ
หนีไปบางกอก
..มื้อเจ้าจากนา
อ้ายบ่กินปลา
กินน้ำกินข้าว
นอนบ่ได้ใจคึดฮอดเขา
กราบพระบนเจ้า
อย่าให้เขาถืกหลอก
อยู่ดีกินดี
คึดฮอดแนตี๊
คนอยู่บ้านนอก
อย่าได้หลงกลิ่นไอบางกอก
อ้ายย่านเขาหลอก
ปอกกินไข่แดง
..หัวใจอ้ายจ่ม
งมนำแต่ผู้ลังคน
หากเจ้าเป็นเหยื่อโจร
แล้วผู้ลังคนสิอยู่จั่งได๋
ย้อนคึดฮอดแฮง
จนอ้ายนอนแคง
ต่งน้ำตาไหล
คันบ่ต่งถิ่ม
น้ำตาท่วมใจ
ย้อนคึดฮอดไผ
ฮอดผู้ลังคน
..จับแว่นขึ้นมา
แล้วส่องเบิ่งหน้า
เจ้าของที่เศร้า
เงาตัวเองเบิ่งเป็นเงาเขา
ดีใจเผลอเว้า
กับเงาของตน
จำได้บ่เจ้า
ที่สองเฮานั่นเคยจ้ำป่น
เผ็ดจนฮ้องไห้
ฮูดใบกระโดน
คึดฮอดหน้ามน
คนเช็ดน้ำตา
..หัวใจอ้ายจ่ม
งมนำแต่ผู้ลังคน
หากเจ้าเป็นเหยื่อโจร
แล้วผู้ลังคนสิอยู่จั่งได๋
ย้อนคึดฮอดแฮง
จนอ้ายนอนแคง
ต่งน้ำตาไหล
คันบ่ต่งถิ่ม
น้ำตาท่วมใจ
ย้อนคึดฮอดไผ
ฮอดผู้ลังคน
..จับแว่นขึ้นมา
แล้วส่องเบิ่งหน้า
เจ้าของที่เศร้า
เงาตัวเองเบิ่งเป็นเงาเขา
ดีใจเผลอเว้า
กับเงาของตน
จำได้บ่เจ้า
ที่สองเฮานั่นเคยจ้ำป่น
เผ็ดจนฮ้องไห้
ฮูดใบกระโดน
คึดฮอดหน้ามน
คนเช็ดน้ำตา
จบเนื้อเพลงคิดฮอดผู้ลังคน - รักแท้ ไทยนิยม