เนื้อเพลง จงหนีไป - วสันต์17

หมู่เจ้าเอยเจ้าเคยได้บิน
ได้ปีนได้โฉบหากิน
หมู่ดอกไม้กรีดกรายเกสร
ล่อลวงภมรจากแดนไกล

จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล
จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล

หมู่มนุษย์ล้วนเป็นสัตว์ร้าย
ยกตนประเสริฐกว่าสัตว์อื่นใด
พรากเธอไป จับขังลงไป
ให้ไกลให้ห่าง แสนไกล

จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล
จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล

หากวันใดที่เธอได้พบ ผู้คนในป่าเธอหนีให้ไกล
พวกมนุษย์แสนใจร้าย และอันตรายเธออย่าไว้ใจ
โปรดจงหนีเข้าไปให้ลึก ให้ไกลในป่าและหายไป
อย่าให้รู้ว่าเธอยังเหลือ พวกเขาจะมาพรากเธอไป

จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล
จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล

หมู่มนุษย์ล้วนเป็นสัตว์ร้าย
ยกตนประเสริฐกว่าสัตว์อื่นใด
พรากเธอไป จับขังลงไป
ให้ไกลให้ห่าง แสนไกล

จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล
จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล

หากวันใดที่เธอได้พบ ผู้คนในป่าเธอหนีให้ไกล
พวกมนุษย์แสนใจร้าย และอันตรายเธออย่าไว้ใจ
โปรดจงหนีเข้าไปให้ลึก ให้ไกลในป่าและหายไป
อย่าให้รู้ว่าเธอยังเหลือ พวกเขาจะมาพรากเธอไป

แต่หากวันใดที่เธอได้พบ ผู้คนในป่าเธอหนีให้ไกล
พวกมนุษย์สุดแสนใจร้าย และอันตรายเธออย่าไว้ใจ
โปรดจงหนีเข้าไปให้ลึก ให้ไกลในป่าและหายไป
อย่าให้รู้ว่าเธอยังเหลือ พวกเขาจะมาพรากเธอไป

จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล
จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล...