จะเลือกฉลามกูชลบุรีไพรด์พี่มีกวีร้าย
และที่กล่าวกันมาข้างต้นให้ไปดูวลีท้าย
ชีวิตที่ผ่านเลยมาจับกระดาษปากกาบางครั้งนั่งคิดดู
ประสบการณ์ผ่านร้อนเย็นมันจึงได้เป็นชีวิตกู
มันไม่สวยหรูเหมือนในละครตอนออกอากาศ
ตอนเด็กต้องตื่นตีสองเพื่อไปขายของอยู่ในตลาด
เสื้อผ้าใช้แล้วกับค่าเช่าบ้านห้าพัน
ทุกครั้งที่พ่อกูยิ้มได้กูแม่งยิ้มได้ไปอีกตั้ง 5 วัน
ทำไมกูยิ้มได้เคยถามตัวเองเหมือนกัน
ถ้าให้คนอื่นมาคิดก็คงไม่อยากจะเป็นเหมือนมัน
บางครั้งเข้าใจความสุขแต่ได้ความทุกข์นั่นแปลกดี
อย่าคิดอะไรที่มันแย่ ๆ แค่ไม่เจอหน้าแม่มา 8 ปี
สิ่งที่อยู่กับกูในยามวิกาลคือเสียงเพลง
ใช้เป็นแรงผลักดันเป็นพลังกูเขียนเอง
ตอบสนองทุกเรื่องราวทุกครั้งกูจดไป
เพราะมีแค่เพียงเส้นทางนี้ที่กูจะให้มันหมดใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปแสนไกล
แม้ระยะทางมันจะทำให้มีแผลใจ
หากว่าวันพรุ่งนี้มันเป็นวันสุดท้าย
ให้ฉันได้ลงมือก่อนตอนที่ยังหายใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปทุกทิศทาง
เคยแพ้ใจแต่ฉันไม่เคยคิดวาง
ไม่เคยตั้งคำถามใด ราชาไมค์
จะทำมันต่อไป แม้ทุกข์ทนจนกว่าวันที่ฉันตาย
กูเสพติดความฝัน และส่งอาจารย์ด้วยใบลา
บางครั้งมึงไม่จำเป็นต้องรู้ชีวิตกูเคยผ่านอะไรมา
อัดเพลงในตู้เสื้อผ้ามีไมค์ก้านและหูฟัง
เสียงมันดังแต่คนข้างบ้านเขาคงเข้าใจในสิ่งที่กูทำ
ตอนปี 54 กูเริ่มศึกษาวิชากลอน
อยากจะได้ประสบการณ์ กูได้ทั้งด่าได้ทั้งพร
กูเหมือนกับคนบ้า ที่อาวาดสะเทือนลั่น
เพราะว่าใจกูโครตรัก ค่ำไหนกูนอนนั่น
ออกเพลงในอัลบั้มขายซีดี
มีความฝันและชื่อกูปรากฎบนจอทีวี
คนรักและพี่ชายบอกทำตัวเองแทนเกม
กำลังใจอันมีค่าที่ได้มาจากแฟนเพลง
เพราะทุกสิ่งที่ผมทำเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้
และจะทำมันต่อไปถึงแม่วันนั้นไม่มี
คุณคงเข้าใจกัน แม้คืนวันยาวนาน
ยังเดินต่อไป เพราะว่าใจอหังการ์
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปแสนไกล
แม้ระยะทางมันจะทำให้มีแผลใจ
หากว่าวันพรุ่งนี้มันเป็นวันสุดท้าย
ให้ฉันได้ลงมือก่อนตอนที่ยังหายใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปทุกทิศทาง
เคยแพ้ใจแต่ฉันไม่เคยคิดวาง
ไม่เคยตั้งคำถามใด ราชาไมค์
จะทำมันต่อไปแม้ทุกข์ทนจนกว่าวันที่ฉันตาย
และที่กล่าวกันมาข้างต้นให้ไปดูวลีท้าย
ชีวิตที่ผ่านเลยมาจับกระดาษปากกาบางครั้งนั่งคิดดู
ประสบการณ์ผ่านร้อนเย็นมันจึงได้เป็นชีวิตกู
มันไม่สวยหรูเหมือนในละครตอนออกอากาศ
ตอนเด็กต้องตื่นตีสองเพื่อไปขายของอยู่ในตลาด
เสื้อผ้าใช้แล้วกับค่าเช่าบ้านห้าพัน
ทุกครั้งที่พ่อกูยิ้มได้กูแม่งยิ้มได้ไปอีกตั้ง 5 วัน
ทำไมกูยิ้มได้เคยถามตัวเองเหมือนกัน
ถ้าให้คนอื่นมาคิดก็คงไม่อยากจะเป็นเหมือนมัน
บางครั้งเข้าใจความสุขแต่ได้ความทุกข์นั่นแปลกดี
อย่าคิดอะไรที่มันแย่ ๆ แค่ไม่เจอหน้าแม่มา 8 ปี
สิ่งที่อยู่กับกูในยามวิกาลคือเสียงเพลง
ใช้เป็นแรงผลักดันเป็นพลังกูเขียนเอง
ตอบสนองทุกเรื่องราวทุกครั้งกูจดไป
เพราะมีแค่เพียงเส้นทางนี้ที่กูจะให้มันหมดใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปแสนไกล
แม้ระยะทางมันจะทำให้มีแผลใจ
หากว่าวันพรุ่งนี้มันเป็นวันสุดท้าย
ให้ฉันได้ลงมือก่อนตอนที่ยังหายใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปทุกทิศทาง
เคยแพ้ใจแต่ฉันไม่เคยคิดวาง
ไม่เคยตั้งคำถามใด ราชาไมค์
จะทำมันต่อไป แม้ทุกข์ทนจนกว่าวันที่ฉันตาย
กูเสพติดความฝัน และส่งอาจารย์ด้วยใบลา
บางครั้งมึงไม่จำเป็นต้องรู้ชีวิตกูเคยผ่านอะไรมา
อัดเพลงในตู้เสื้อผ้ามีไมค์ก้านและหูฟัง
เสียงมันดังแต่คนข้างบ้านเขาคงเข้าใจในสิ่งที่กูทำ
ตอนปี 54 กูเริ่มศึกษาวิชากลอน
อยากจะได้ประสบการณ์ กูได้ทั้งด่าได้ทั้งพร
กูเหมือนกับคนบ้า ที่อาวาดสะเทือนลั่น
เพราะว่าใจกูโครตรัก ค่ำไหนกูนอนนั่น
ออกเพลงในอัลบั้มขายซีดี
มีความฝันและชื่อกูปรากฎบนจอทีวี
คนรักและพี่ชายบอกทำตัวเองแทนเกม
กำลังใจอันมีค่าที่ได้มาจากแฟนเพลง
เพราะทุกสิ่งที่ผมทำเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้
และจะทำมันต่อไปถึงแม่วันนั้นไม่มี
คุณคงเข้าใจกัน แม้คืนวันยาวนาน
ยังเดินต่อไป เพราะว่าใจอหังการ์
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปแสนไกล
แม้ระยะทางมันจะทำให้มีแผลใจ
หากว่าวันพรุ่งนี้มันเป็นวันสุดท้าย
ให้ฉันได้ลงมือก่อนตอนที่ยังหายใจ
ฉันเดินตามศรัทธานั้นไปทุกทิศทาง
เคยแพ้ใจแต่ฉันไม่เคยคิดวาง
ไม่เคยตั้งคำถามใด ราชาไมค์
จะทำมันต่อไปแม้ทุกข์ทนจนกว่าวันที่ฉันตาย
จบเนื้อเพลงจนถึงวันที่ฉันตาย - เอ็มซี คิง