ดนตรี.....
..บินใครก็อยากจะบิน
อยากเป็นนกขมิ้นบินหลา
มีปีกบิน ดีหว่าใช้บาทา
ตะกายไขว่คว้า
ให้สูงกว่าใครๆ
.บางคนไม่อยากเจอฝน
อยากบินสูงให้พ้นเมฆหนา
จะครอบครองทั้งอำนาจเงินตรา
ไปเหยียบบนฟ้าเป็นเทวดาหน้าใหญ่
.ถ้ามีแรงจะบิน
ก็จงบินกันไป ไม่มีใครเขาว่า
อย่าลืมเงาตัวเอง
หอบไปเพียงกายา
อย่าลืมว่าตัวเกิดมาจากไหน
..พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตัว
ก็หลงเมามัว ลืมตัวกันยกใหญ่
ยิ่งบินอยู่สูง เงายิ่งอยู่ไกล
ระเริงลืมไป
ว่าเคยเป็นใครมาก่อน
.พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตา
ก็หลงตัวว่า เป็นสาลิกาบินร่อน
ติดลมบนฟ้า
แล้วใครจะกล่อมนอน
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง
....ดนตรี....
..บินใครก็อยากจะบิน
อยากเป็นนกขมิ้นบินหลา
มีปีกบิน ดีหว่าใช้บาทา
ตะกายไขว่คว้า
ให้สูงกว่าใครๆ
.บางคนไม่อยากเจอฝน
อยากบินสูงให้พ้นเมฆหนา
จะครอบครองทั้งอำนาจเงินตรา
ไปเหยียบบนฟ้าเป็นเทวดาหน้าใหญ่
.ถ้ามีแรงจะบิน
ก็จงบินกันไป ไม่มีใครเขาว่า
อย่าลืมเงาตัวเอง
หอบไปเพียงกายา
อย่าลืมว่าตัวเกิดมาจากไหน
..พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตัว
ก็หลงเมามัว ลืมตัวกันยกใหญ่
ยิ่งบินอยู่สูง เงายิ่งอยู่ไกล
ระเริงลืมไป
ว่าเคยเป็นใครมาก่อน
.พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตา
ก็หลงตัวว่า เป็นสาลิกาบินร่อน
ติดลมบนฟ้า
แล้วใครจะกล่อมนอน
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง.
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง
..บินใครก็อยากจะบิน
อยากเป็นนกขมิ้นบินหลา
มีปีกบิน ดีหว่าใช้บาทา
ตะกายไขว่คว้า
ให้สูงกว่าใครๆ
.บางคนไม่อยากเจอฝน
อยากบินสูงให้พ้นเมฆหนา
จะครอบครองทั้งอำนาจเงินตรา
ไปเหยียบบนฟ้าเป็นเทวดาหน้าใหญ่
.ถ้ามีแรงจะบิน
ก็จงบินกันไป ไม่มีใครเขาว่า
อย่าลืมเงาตัวเอง
หอบไปเพียงกายา
อย่าลืมว่าตัวเกิดมาจากไหน
..พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตัว
ก็หลงเมามัว ลืมตัวกันยกใหญ่
ยิ่งบินอยู่สูง เงายิ่งอยู่ไกล
ระเริงลืมไป
ว่าเคยเป็นใครมาก่อน
.พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตา
ก็หลงตัวว่า เป็นสาลิกาบินร่อน
ติดลมบนฟ้า
แล้วใครจะกล่อมนอน
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง
....ดนตรี....
..บินใครก็อยากจะบิน
อยากเป็นนกขมิ้นบินหลา
มีปีกบิน ดีหว่าใช้บาทา
ตะกายไขว่คว้า
ให้สูงกว่าใครๆ
.บางคนไม่อยากเจอฝน
อยากบินสูงให้พ้นเมฆหนา
จะครอบครองทั้งอำนาจเงินตรา
ไปเหยียบบนฟ้าเป็นเทวดาหน้าใหญ่
.ถ้ามีแรงจะบิน
ก็จงบินกันไป ไม่มีใครเขาว่า
อย่าลืมเงาตัวเอง
หอบไปเพียงกายา
อย่าลืมว่าตัวเกิดมาจากไหน
..พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตัว
ก็หลงเมามัว ลืมตัวกันยกใหญ่
ยิ่งบินอยู่สูง เงายิ่งอยู่ไกล
ระเริงลืมไป
ว่าเคยเป็นใครมาก่อน
.พอดินห่างเท้า เงาก็ห่างตา
ก็หลงตัวว่า เป็นสาลิกาบินร่อน
ติดลมบนฟ้า
แล้วใครจะกล่อมนอน
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง.
เมฆไม่ใช่หมอน
กลับดินกลับดอนมานอนรัง
จบเนื้อเพลงดินห่างเท้าเงาห่างตัว - อ้อย กระท้อน