แต่ก่อนฉันเป็นคนดี เหล้าเบียร์ก็กินไม่เป็น
เพราะมึงทำกูเสียเส้น
รสชาติของเหล้ามันเลยหวาน...
ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน
กูเมาทุกวันมึงคงไม่รู้
ก็ติดที่ยังคิดถึงมึงอยู่
กูเลยต้องกลายเป็นขี้เมา
บอกตัวเอง
ว่าแก้วนี้ต้องยืนให้ไหว
แม่งจะฝืนยกแก้วต่อไป
ก็คงต้องเสียดายอ้วกให้หมามันกิน
บอกตัวเองว่าแก้วนี้ต้องลืมมึงให้ได้
กินให้เมาให้มันตับแข็งตาย
แด่คนใจร้ายให้มันชิบหายไปจากใจ...
* ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป
ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ
ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบางๆ
โซดาเอาไว้ห่างๆ
เพียวๆให้มันชาไปทั้งใจ
ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง
ทั้งเบลนด์ และ หงส์ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี
ยกแก้วสุดท้าย
หวังว่าจะลืม
แต้มันยิ่งจำอยู่ดี
สุดท้ายเลยไม่มีวิธีให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้...เอง
(*)
เพราะมึงทำกูเสียเส้น
รสชาติของเหล้ามันเลยหวาน...
ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน
กูเมาทุกวันมึงคงไม่รู้
ก็ติดที่ยังคิดถึงมึงอยู่
กูเลยต้องกลายเป็นขี้เมา
บอกตัวเอง
ว่าแก้วนี้ต้องยืนให้ไหว
แม่งจะฝืนยกแก้วต่อไป
ก็คงต้องเสียดายอ้วกให้หมามันกิน
บอกตัวเองว่าแก้วนี้ต้องลืมมึงให้ได้
กินให้เมาให้มันตับแข็งตาย
แด่คนใจร้ายให้มันชิบหายไปจากใจ...
* ต้องหมดกี่แก้วมันจึงจะลืมเธอไป
ต้องเมาแค่ไหนมันค่อยจะไม่คิดถึงเธอ
ปาดน้ำตาแก้มเหล้าบางๆ
โซดาเอาไว้ห่างๆ
เพียวๆให้มันชาไปทั้งใจ
ต้องหมดกี่แก้วมันถึงจะตัดใจได้ลง
ทั้งเบลนด์ และ หงส์ ก็ลืมไม่ลงอยู่ดี
ยกแก้วสุดท้าย
หวังว่าจะลืม
แต้มันยิ่งจำอยู่ดี
สุดท้ายเลยไม่มีวิธีให้ตับแข็งตายมันคงลืมได้...เอง
(*)
จบเนื้อเพลงตับแข็งตายเพื่อลืมเธอ - บุ๊ค ศุภกาญจน์