เจ้าที่คั่นหนังสือ
ที่ฉันนั้นเคยใช้
คอยคั่นเวลา
จากเรื่องราวที่น่าเบื่อ
เมื่อฉันมองกลับไป
เรื่องราวที่ผ่านมา
ก็ไม่ได้ต่าง จากฉัน
.ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
.ในวันที่เธอท้อ
เค้าทำให้เธอล้า
เธอก็คงมองมาที่ฉัน
แค่ช่วงหนึ่ง
เมื่อเธอจะกลับไป
ทิ้งฉันแล้วจากไป
ฉันก็คงหมด ความหมาย
.ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
ที่ฉันนั้นเคยใช้
คอยคั่นเวลา
จากเรื่องราวที่น่าเบื่อ
เมื่อฉันมองกลับไป
เรื่องราวที่ผ่านมา
ก็ไม่ได้ต่าง จากฉัน
.ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
.ในวันที่เธอท้อ
เค้าทำให้เธอล้า
เธอก็คงมองมาที่ฉัน
แค่ช่วงหนึ่ง
เมื่อเธอจะกลับไป
ทิ้งฉันแล้วจากไป
ฉันก็คงหมด ความหมาย
.ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
ว่าฉันก็เป็นเพียง
แค่ ที่คั่นหนังสือ
เมื่อเธอต้องการพักผ่อน
ไม่มีความสำคัญ.
.เธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
สักเท่าไหร่
เบื่อเธอก็หยิบฉันขึ้นมา
คั่นเวลาให้เธอได้พัก
สายตา
จากคน ที่เธอผิดหวัง
.เมื่อเธอเริ่มมีแรง
จะยืน ลุกขึ้นใหม่
อ่านบรรทัดต่อไปเล่มเดิม
คงต้องรอเวลาที่เธอล้า
เหลือเกิน อีกครั้ง
เธอจึงหยิบฉันขึ้นมา.
จบเนื้อเพลงที่คั่นหนังสือ - แพรว Kennet แป๋ว