ทุก ๆ วันได้แต่คิดในใจ ความรักมันมีจริงไหม ให้ฉันค้นหาที่ใด
มองถนนที่แสนยาวไกล ว่าจะมีสักคนยืนรออยู่ไหม ที่ไม่คิดจะทิ้งกันไป
บางครั้งสงสัยเหมือนกัน ความรู้สึกของคนเหล่านั้น
ที่จับมือข้าวเคียงคู่กัน เขามีความสุขแค่ไหน แค่ไหน
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง
วาดฝันว่าจะมีสักวัน ที่จะมีใครมาเดินข้างฉัน
ได้ยินเสียงหัวใจกันและกัน
คงเป็นฝันที่แสนเลื่อนลอย ที่ค่อย ๆ ลบเลือนจางหาย
ให้รอคอยนานเท่าไหร่ก็ได้ ดีกว่านอนเฉาใกล้ตายอย่างนี้
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง
มองถนนที่แสนยาวไกล ว่าจะมีสักคนยืนรออยู่ไหม ที่ไม่คิดจะทิ้งกันไป
บางครั้งสงสัยเหมือนกัน ความรู้สึกของคนเหล่านั้น
ที่จับมือข้าวเคียงคู่กัน เขามีความสุขแค่ไหน แค่ไหน
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง
วาดฝันว่าจะมีสักวัน ที่จะมีใครมาเดินข้างฉัน
ได้ยินเสียงหัวใจกันและกัน
คงเป็นฝันที่แสนเลื่อนลอย ที่ค่อย ๆ ลบเลือนจางหาย
ให้รอคอยนานเท่าไหร่ก็ได้ ดีกว่านอนเฉาใกล้ตายอย่างนี้
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน
อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง
จบเนื้อเพลงที่สุดของที่สุด - บัณฑิต ซาวบุญตัน