กัลยา หน้าหวานซึ้ง
ชื่อน้องน้ำผึ้ง เป็นคนใต้
แม่โฉมตรู
อยู่งามเพริดพราย
อายุน้อง ได้ 18 ขวบ
สวยสะคราญ หน้าหวานจิ้มลิ้ม
ชอบยั่วยวนยิ้ม น้อง อิ่มอวบ
เป็นสาวยุคใหม่ วัยรุ่นจวบๆ
รูปร่างหน้ารวบ แก้มแดงเรื่อ.
ชอบกรีดกราย เที่ยวดีดดิ้น
เริงๆ โบกบิน ดุจผีเสื้อ
ไม่ค่อยหวงนวล สงวนเนื้อ
เปลี่ยนแฟนพร่ำเพรื่อ ทุกคืนค่ำ.
ไม่ครวญใคร่ ถึงพิษภัย
น้องใช้ชีวิต อย่างชุ่มฉ่ำ
เที่ยวแหล่งบันเทิง เริงเต้นรำ
ให้ชายลูบคลำ คลึงเคล้า
แม่คนงาม ตามเพื่อนเชียร์
กินทั้งเบียร์ กินทั้งเหล้า
ชอบหมกมุ่น กับวัยรุ่นผมยาว
น้องกำลังก้าว บนทางเสื่อม.
ใต้แสงสี โสภีวับวาม
คลื่นความเลวทราม ระบือเพื่อม
แสงสีสวรรค์ อันวิไลเลื่อง
เป็นสะพานเชื่อม สู่ภัยเพท.
น้องปล่อยตัว ไปมั่วชาย
เธอท้าทาย ต่อโรคเอดส์
แม่แก้มแดง น้องกำแหงเดช
นางคะนองเพศ เที่ยวสำส่อน
หมายชายชม นะภิรมย์พธู
ได้ชิดชื่นชู เคียงคู่หล่อน
น้องเป็นสาวน้อย ร้อยห้องนอน
น้องนางสำส่อน เริงสวาท
คืนวันผ่านไป หลายปี
เชื้อเอช ไอ วี ติด นงนารถ
ถึงคราวเอดส์
มันแผดงเดช และพิฆาต
ให้สุดสวาทได้ประจักษ์.
นวลนงคราญ สาวงามลือชื่อ
ผ่ายผอมจนมือ เท่าด้ามหวัก
หมอใดประเสริฐ ว่าเลิศล้ำหนัก
ก็หมดหนทาง รักษาได้.
น่าสงสาร แม่งามงอน
นวลนางต้อง นอนร้องไห้
น้องมารู้สึก สำนึกตัวได้
ก็เมื่อมันสาย จนเกินแก้
ห้วงสำนึก อันพาเลื่อน
แว่วคำตักเตือน ของพ่อแม่
ช่างน่าสมเพช สังเวชใจแท้
ชีวิตย่ำแย่ ไม่ยืดยาว.
ถึงวันน้อง ต้องลาโลก
หมู่ญาติวิโยค นั่งโศกเศร้า
หนังสือพิมพ์ เขาก็รู้เรื่องราว
เขามาทำข่าว น้อง น้ำผึ้ง.
ตีพิมพ์ไป ทั่ว ทั้งประเทศ
ว่าตายด้วยโรคเอดส์
อีกชีวิตหนึ่ง
พี่นี้เสียใจ อาลัยสุดซึ้ง
ช่วยหามน้องน้ำผึ้ง ไปป่าช้าเอย
ชื่อน้องน้ำผึ้ง เป็นคนใต้
แม่โฉมตรู
อยู่งามเพริดพราย
อายุน้อง ได้ 18 ขวบ
สวยสะคราญ หน้าหวานจิ้มลิ้ม
ชอบยั่วยวนยิ้ม น้อง อิ่มอวบ
เป็นสาวยุคใหม่ วัยรุ่นจวบๆ
รูปร่างหน้ารวบ แก้มแดงเรื่อ.
ชอบกรีดกราย เที่ยวดีดดิ้น
เริงๆ โบกบิน ดุจผีเสื้อ
ไม่ค่อยหวงนวล สงวนเนื้อ
เปลี่ยนแฟนพร่ำเพรื่อ ทุกคืนค่ำ.
ไม่ครวญใคร่ ถึงพิษภัย
น้องใช้ชีวิต อย่างชุ่มฉ่ำ
เที่ยวแหล่งบันเทิง เริงเต้นรำ
ให้ชายลูบคลำ คลึงเคล้า
แม่คนงาม ตามเพื่อนเชียร์
กินทั้งเบียร์ กินทั้งเหล้า
ชอบหมกมุ่น กับวัยรุ่นผมยาว
น้องกำลังก้าว บนทางเสื่อม.
ใต้แสงสี โสภีวับวาม
คลื่นความเลวทราม ระบือเพื่อม
แสงสีสวรรค์ อันวิไลเลื่อง
เป็นสะพานเชื่อม สู่ภัยเพท.
น้องปล่อยตัว ไปมั่วชาย
เธอท้าทาย ต่อโรคเอดส์
แม่แก้มแดง น้องกำแหงเดช
นางคะนองเพศ เที่ยวสำส่อน
หมายชายชม นะภิรมย์พธู
ได้ชิดชื่นชู เคียงคู่หล่อน
น้องเป็นสาวน้อย ร้อยห้องนอน
น้องนางสำส่อน เริงสวาท
คืนวันผ่านไป หลายปี
เชื้อเอช ไอ วี ติด นงนารถ
ถึงคราวเอดส์
มันแผดงเดช และพิฆาต
ให้สุดสวาทได้ประจักษ์.
นวลนงคราญ สาวงามลือชื่อ
ผ่ายผอมจนมือ เท่าด้ามหวัก
หมอใดประเสริฐ ว่าเลิศล้ำหนัก
ก็หมดหนทาง รักษาได้.
น่าสงสาร แม่งามงอน
นวลนางต้อง นอนร้องไห้
น้องมารู้สึก สำนึกตัวได้
ก็เมื่อมันสาย จนเกินแก้
ห้วงสำนึก อันพาเลื่อน
แว่วคำตักเตือน ของพ่อแม่
ช่างน่าสมเพช สังเวชใจแท้
ชีวิตย่ำแย่ ไม่ยืดยาว.
ถึงวันน้อง ต้องลาโลก
หมู่ญาติวิโยค นั่งโศกเศร้า
หนังสือพิมพ์ เขาก็รู้เรื่องราว
เขามาทำข่าว น้อง น้ำผึ้ง.
ตีพิมพ์ไป ทั่ว ทั้งประเทศ
ว่าตายด้วยโรคเอดส์
อีกชีวิตหนึ่ง
พี่นี้เสียใจ อาลัยสุดซึ้ง
ช่วยหามน้องน้ำผึ้ง ไปป่าช้าเอย
จบเนื้อเพลงน้องน้ำผึ้ง - เอกชัย ศรีวิชัย