บ้านน้อยหลังนี้ฉันไม่อยากมอง
เพราะมีสายตาคุณจ้อง
มองฉันอยู่ทุกวัน ผ่านมาทีไร
หน้าต่างค่อยๆแง้มบาน
จนฉันหวั่นสะท้าน
ไม่กล้าเดินผ่านออกมาให้เห็น
ซอกนี้ตรอกนี้ฉันไม่อยากเดิน
ผ่านมาทุกคราสะเทิ้น
เจอพ่อหนุ่มทะเล้น พูดจาแทะโลม
เกี้ยวได้เป็นวรรคเป็นเวร
จนฉันไม่อยากเห็น
ไม่อยากจะเจอ
เพราะเบื่อเสียจัง
รูปร่างก็หล่อ
เหตุใดถึงหมื่นเสียนัก
อย่างนี้ก็จ้างไม่รัก
ถึงมีทองสักร้อยชั่ง
ทะเล้นอย่างนี้ เห็นทีจะไม่มีหวัง
ฉันกลัวจะต้องไปนั่ง
กลืนน้ำตาเพราะคนเจ้าชู้
บ้านน้อยหลังนี้ ฉันขอห่างไกล
ไม่ขอเข้าไปใกล้ๆ
ใจนึกหน่ายอดสู ผ่านมาทีไร
ไม่อยากจะเหลียวแลดู
เพราะกลัวสายตาบังอยู่
ที่ข้างประตูหรือหน้าต่าง
บ้านน้อยหลังนี้ฉันไม่อยากมอง
เพราะมีสายตาคุณจ้อง
มองฉันอยู่ทุกวัน ผ่านมาทีไร
หน้าต่างค่อยๆแง้มบาน
จนฉันหวั่นสะท้าน
ไม่กล้าเดินผ่านออกมาให้เห็น
ซอกนี้ตรอกนี้ฉันไม่อยากเดิน
ผ่านมาทุกคราสะเทิ้น
เจอพ่อหนุ่มทะเล้น พูดจาแทะโลม
เกี้ยวได้เป็นวรรคเป็นเวร
จนฉันไม่อยากเห็น
ไม่อยากจะเจอ
เพราะเบื่อเสียจัง
รูปร่างก็หล่อ
เหตุใดถึงหมื่นเสียนัก
อย่างนี้ก็จ้างไม่รัก
ถึงมีทองสักร้อยชั่ง
ทะเล้นอย่างนี้ เห็นทีจะไม่มีหวัง
ฉันกลัวจะต้องไปนั่ง
กลืนน้ำตาเพราะคนเจ้าชู้
บ้านน้อยหลังนี้ ฉันขอห่างไกล
ไม่ขอเข้าไปใกล้ๆ
ใจนึกหน่ายอดสู ผ่านมาทีไร
ไม่อยากจะเหลียวแลดู
เพราะกลัวสายตาบังอยู่
ที่ข้างประตูหรือหน้าต่าง
เพราะมีสายตาคุณจ้อง
มองฉันอยู่ทุกวัน ผ่านมาทีไร
หน้าต่างค่อยๆแง้มบาน
จนฉันหวั่นสะท้าน
ไม่กล้าเดินผ่านออกมาให้เห็น
ซอกนี้ตรอกนี้ฉันไม่อยากเดิน
ผ่านมาทุกคราสะเทิ้น
เจอพ่อหนุ่มทะเล้น พูดจาแทะโลม
เกี้ยวได้เป็นวรรคเป็นเวร
จนฉันไม่อยากเห็น
ไม่อยากจะเจอ
เพราะเบื่อเสียจัง
รูปร่างก็หล่อ
เหตุใดถึงหมื่นเสียนัก
อย่างนี้ก็จ้างไม่รัก
ถึงมีทองสักร้อยชั่ง
ทะเล้นอย่างนี้ เห็นทีจะไม่มีหวัง
ฉันกลัวจะต้องไปนั่ง
กลืนน้ำตาเพราะคนเจ้าชู้
บ้านน้อยหลังนี้ ฉันขอห่างไกล
ไม่ขอเข้าไปใกล้ๆ
ใจนึกหน่ายอดสู ผ่านมาทีไร
ไม่อยากจะเหลียวแลดู
เพราะกลัวสายตาบังอยู่
ที่ข้างประตูหรือหน้าต่าง
บ้านน้อยหลังนี้ฉันไม่อยากมอง
เพราะมีสายตาคุณจ้อง
มองฉันอยู่ทุกวัน ผ่านมาทีไร
หน้าต่างค่อยๆแง้มบาน
จนฉันหวั่นสะท้าน
ไม่กล้าเดินผ่านออกมาให้เห็น
ซอกนี้ตรอกนี้ฉันไม่อยากเดิน
ผ่านมาทุกคราสะเทิ้น
เจอพ่อหนุ่มทะเล้น พูดจาแทะโลม
เกี้ยวได้เป็นวรรคเป็นเวร
จนฉันไม่อยากเห็น
ไม่อยากจะเจอ
เพราะเบื่อเสียจัง
รูปร่างก็หล่อ
เหตุใดถึงหมื่นเสียนัก
อย่างนี้ก็จ้างไม่รัก
ถึงมีทองสักร้อยชั่ง
ทะเล้นอย่างนี้ เห็นทีจะไม่มีหวัง
ฉันกลัวจะต้องไปนั่ง
กลืนน้ำตาเพราะคนเจ้าชู้
บ้านน้อยหลังนี้ ฉันขอห่างไกล
ไม่ขอเข้าไปใกล้ๆ
ใจนึกหน่ายอดสู ผ่านมาทีไร
ไม่อยากจะเหลียวแลดู
เพราะกลัวสายตาบังอยู่
ที่ข้างประตูหรือหน้าต่าง
จบเนื้อเพลงบ้านนี้ฉันเกลียด - ผ่องศรี วรนุช