เมื่อ อาทิตย์อุทัย
ส่อง ทั่วท้องถิ่นไพร
โลก แจ่มใสอีกครา
เหม่อมองนกโผบิน
แว่วธารรินไหลหลั่ง
ป่าลั่นดังสะท้านใจ
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเขา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเรา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง
ส่อง ทั่วท้องถิ่นไพร
โลก แจ่มใสอีกครา
เหม่อมองนกโผบิน
แว่วธารรินไหลหลั่ง
ป่าลั่นดังสะท้านใจ
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเขา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเรา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง
จบเนื้อเพลงป่าลั่น - สุเทพ วงศ์กำแหง