เนื้อเพลง มนุษย์ - ญาณิน

ภาพเวลาที่มีเริ่มเลือนหาย
เมื่อกายเธอเริ่มหยุดหายใจ
ใจคนเรานั้นคง ล่องไป
สู่ดินแดนที่ไม่คุ้นตา

เธอเดินในทาง ที่ไร้ไฟ
และตกลง ดิ่งลึกลงไป
จนวันหนึ่งที่เธอลืมตาขึ้นมา
จึงได้รู้ความเจ็บ ที่ต้องเจ็บปวดเป็นอย่างไร

เมื่อมนุษย์มีกรรม

ความสุขที่มีเริ่มเลือนหาย
เกิดจากการที่มนุษย์ปรุงแต่ง
อยู่เพื่อเข้าใจความระทม
มีสุขที่ไม่ปรุงแต่ง

เมื่อมนุษย์มี บาปต้องรับกรรม
เกิดเพื่อทำอะไร
เมื่อมนุษย์มันเปรียบเสมือนควัน
เกิดเพื่อจางลอยไป
เมื่อมนุษย์มัน เกิดมาฆ่ากัน
อยู่เพื่อการทำลาย
เมื่อมนุษย์มัน คงไม่เหมือนเดิม
อยู่เพื่อทำอะไร