เหลือเพียงดอกไม้ที่มันแห้งคาแจกัน เหลือเพียงคำหวานที่ยังค้างในจิตใจ
ดอกไม้คำหวานยังอยู่ แต่คนให้มาหายไปที่ใด นานแค่ไหน ที่ไม่มีเธอ
เหลือเพียงถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน เหลือเพียงความฝันที่ยังได้ใกล้กับเธอ
ไม่ถามก็ได้คำตอบ ว่าทำไมเธอนั้นถึงไม่มาเจอ มันชัดเจนกว่าอะไรทั้งนั้น
* ระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง อยากให้ลืมก็จะลืม เมื่อใจเธอนั้นต้องการ
ระยะห่างของคนหมดรัก หากยืดเยื้อคงเหลือแค่ความสงสาร ถูกบังคับให้เจ็บก็ต้องทนแม้ทรมาน
ไม่ไหวก็ต้องไหว
เหลือเพียงแต่เพลงเพลงเดิมที่เธอชอบฟัง เหลือเพียงความหลังอยู่ในภาพที่เก็บไว้
ความรักเธอพูดจากปาก แต่พอไม่รักกลับเดินหายไป ก็ไม่เป็นไร เมื่อความหมายเหมือนกัน
( ซ้ำ * )
( ซ้ำ * )
ดอกไม้คำหวานยังอยู่ แต่คนให้มาหายไปที่ใด นานแค่ไหน ที่ไม่มีเธอ
เหลือเพียงถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน เหลือเพียงความฝันที่ยังได้ใกล้กับเธอ
ไม่ถามก็ได้คำตอบ ว่าทำไมเธอนั้นถึงไม่มาเจอ มันชัดเจนกว่าอะไรทั้งนั้น
* ระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง อยากให้ลืมก็จะลืม เมื่อใจเธอนั้นต้องการ
ระยะห่างของคนหมดรัก หากยืดเยื้อคงเหลือแค่ความสงสาร ถูกบังคับให้เจ็บก็ต้องทนแม้ทรมาน
ไม่ไหวก็ต้องไหว
เหลือเพียงแต่เพลงเพลงเดิมที่เธอชอบฟัง เหลือเพียงความหลังอยู่ในภาพที่เก็บไว้
ความรักเธอพูดจากปาก แต่พอไม่รักกลับเดินหายไป ก็ไม่เป็นไร เมื่อความหมายเหมือนกัน
( ซ้ำ * )
( ซ้ำ * )
จบเนื้อเพลงระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง - เอิร์น สุรัตน์ติกานต์