ฉันย่อมรักยามเมื่อฉันต้องการ แล้วผลักไสเธอไปให้ไกล ให้ไกล
ยามฉันปรารถนา ยามฉันปรารถนา ยามเมื่อฉันปรารถนาจักหายใจ
ในทุกค่ำคืนสายลม นั้นแสนเปลี่ยวเหงา
ใยเราต้องแสร้งแกล้งมีหัวใจ ฉันเพียงร่ำดื่มความพอใจ
โอ้สายใย โอ้สายใจแห่งการร้างไร้ เพียงลำพัง
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ , เป็นเพียงวังวน
ฟุ้งฝันในใจ ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
แม้ฉันยอมเธอด้วยการรัก เกี่ยวกอดชิด
เพียงชิดแก่นกลางหัวใจที่ว่างไร้ เดียวดาย
รักไม่มีอยู่จริง รักไม่มีอยู่จริง รักไม่มีอยู่แม้บูชาจนสิ้นใจ
แค่ความเป็นจริงที่ฉันให้เธอร่วมรู้
ทุกสิ่งเพียงก่อนกรวดของรอยอาลัย
แล้วเสียงกระซิบแผ่วเบาในความมืดมิด อีกคราซิ อีกครา
ให้ฉันเผาไหม้สู่ความพอใจของเธอ
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ
เป็นเพียงวังวน ฟุ้งฝันในใจ
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
ทำให้ความรักเป็นเช่น เงาจาง จางใต้สุสานปลายแสงจันทร์
มองทุกสิ่งดูคล้ายม่านใยอันสิ้นสุด
แม้จักรวาลนั้นไม่อาจเป็นนิรันคร์ เป็นนิรันดร
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ , เป็นเพียงวังวน
ฟุ้งฝันในใจ ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด ..รู้
ยามฉันปรารถนา ยามฉันปรารถนา ยามเมื่อฉันปรารถนาจักหายใจ
ในทุกค่ำคืนสายลม นั้นแสนเปลี่ยวเหงา
ใยเราต้องแสร้งแกล้งมีหัวใจ ฉันเพียงร่ำดื่มความพอใจ
โอ้สายใย โอ้สายใจแห่งการร้างไร้ เพียงลำพัง
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ , เป็นเพียงวังวน
ฟุ้งฝันในใจ ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
แม้ฉันยอมเธอด้วยการรัก เกี่ยวกอดชิด
เพียงชิดแก่นกลางหัวใจที่ว่างไร้ เดียวดาย
รักไม่มีอยู่จริง รักไม่มีอยู่จริง รักไม่มีอยู่แม้บูชาจนสิ้นใจ
แค่ความเป็นจริงที่ฉันให้เธอร่วมรู้
ทุกสิ่งเพียงก่อนกรวดของรอยอาลัย
แล้วเสียงกระซิบแผ่วเบาในความมืดมิด อีกคราซิ อีกครา
ให้ฉันเผาไหม้สู่ความพอใจของเธอ
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ
เป็นเพียงวังวน ฟุ้งฝันในใจ
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
ทำให้ความรักเป็นเช่น เงาจาง จางใต้สุสานปลายแสงจันทร์
มองทุกสิ่งดูคล้ายม่านใยอันสิ้นสุด
แม้จักรวาลนั้นไม่อาจเป็นนิรันคร์ เป็นนิรันดร
คืนเฝ้าร่ำครวญเงาจุมพิตแนบใจ โศกมัวสิ้น โศกมัวสิ้น
โศกมัวสิ้น ลิ่วลอยระบำรำบัดกรุ่นกาย ในความเป็นจริงเพียงพบ
ครวญใคร่ โอ้ ภายในใจจมสู่ห้วงเหว
เพียรพลันปลายทางร้างร้ายรักจึงกลายเป็น นักรบแห่งหัวใจ
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด
รู้ เพราะว่า รัก – รัก – รัก – รักเธอ , เป็นเพียงวังวน
ฟุ้งฝันในใจ ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รักให้ใคร
รู้ เพราะเธอเป็นเพียงดั่งเงา ดั่งเงา ภูติพราย
ไร้ซึ่งแม้ รัก – รัก – รัก สิ่งใด ..รู้
จบเนื้อเพลงรัสเซียน รูเล็ตต์ (ซินดองมา) - ริค วชิรปิลันธ์ โชคเจริญรัตน์