เนื้อเพลง ฤดูฝน - Paradox

ในวันที่ฝนพรำ ใจฉันมันเปียกปอนด้วยน้ำตา
บางครั้งมันก็อยากให้ฝนโปรยลงมา
กลบรอยน้ำตาที่เอ่อ

ในวันที่ไร้เธอ ตัวฉันยังเหม่อมองดูฟ้าไกล
มองฟ้าคราม เปลี่ยนเป็นเมฆฝน ที่มืดหม่น
และมีแต่ความเสียใจ

ฤดูกาล จะผ่านไปเท่าไร
ก็ยังจำเรื่องราว ทุกอย่าง
ฟ้าที่มอง กลับเหลือแต่ความอ้างว้าง

ฝนซัดสาด ให้มันเปียกปอนไปพร้อมน้ำตา
ในวันที่มองดูฟ้าคำราม ในวันที่เธอไม่อยู่ดังเดิม

ก็ปล่อยให้ ฝนซัดสาด
ความเหงามันเจ็บปวดร้าว เหลือเกิน
ให้ฉันได้อยู่กับฝนโปรยปราย
ในวันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว

ในวันที่ฝนโปรย เดินตากฝน ออกไปให้ฝนพรำ
ใจเหม่อลอย มันแตกสลายในอากาศ
เมื่อเดินผ่านทางที่เคย

ก็ยังคิดถึงเธอ ความทรงจำมากมาย
ก็ต่อให้นานสักเท่าไหร่ ก็ยังคงลืมมันไม่ได้

ฤดูกาล จะผ่านไปเท่าไร
ก็ยังจำเรื่องราว ทุกอย่าง
ฟ้าที่มอง กลับเหลือแต่ความปวดร้าว

ฝนซัดสาด ให้มันเปียกปอนไปพร้อมน้ำตา
ในวันที่มองดูฟ้าคำราม ในวันที่เธอไม่อยู่ดังเดิม

ก็ปล่อยให้ ฝนซัดสาด
ความเหงามันเจ็บปวดร้าว เหลือเกิน
ให้ฉันได้อยู่กับฝนโปรยปราย
ในวันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว

ก็อยู่กับ ฝนซัดสาด
ให้มันเปียกปอนไปพร้อมน้ำตา
ในวันที่มองดูฟ้าคำราม ในวันที่เธอไม่อยู่ดังเดิม

ก็ปล่อยให้ ฝนซัดสาด
ความเหงามันเจ็บปวดร้าว เหลือเกิน
ให้ฉันได้อยู่กับฝนโปรยปราย
ในวันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว

ไม่เหลือใคร ไม่เหมือนเดิม
เธอหายไป ไม่มีเธออีกแล้ว