ในคืนที่สายฝนพรำ มีแต่เธอเท่านั้นที่ทำให้ฉันหวั่นไหว
อยากให้เธอรู้ไม่เคยมีใคร
ที่ทำใจฉันให้แทบละลายเหมือนเธอ
นี่ฉันละเมอเพ้อไปหรือเปล่า มีเธอเคียงข้างกาย
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ
รักไม่มีใครมากำหนดกฎหรือเกณฑ์
ขึ้นอยู่ว่าฉันกับเธอเป็นคนเขียนบทนั้นทั้งหมดเอง
ปล่อยอารมณ์ให้เป็นใจ ให้เป็นและไปกับเสียงเพลง
เธอเป็นคำร้องฉันจะเป็นทำนองให้เธอคอยบรรเลง
มีคนเคยสงสัย ว่าฟ้าและฝนนั้นเป็นใคร
ฉันก็ไม่รู้ แต่เท่าที่รู้วันนี้คงเป็นใจ
เวลาเธอหลับตา แล้วฝนนั้นหล่นลงมา
อยากให้ทุกๆ ครั้งเธอมองเห็นฉันเวลาเธอลืมตา
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ อีกนิด
เหมือนวันวาเลนไทน์เกิดตอนสิงหาคม
เหมือนพระสุรัสวดีโปรยยิ้มให้กับพระพรหม
เหมือนเพิ่งลงรถเมล์แล้วมายืนตากพัดลม
ร่างกายหนาวสั่นเปียกปอนแต่ได้เจอเธอทั้งคน
ก็เหมือนเธอเปลี่ยนความร้อนเป็นคำร้องของฤดูกาล
เปลี่ยนความเหน็บหนาวเป็นความหวานของวสันต์
เธอเปลี่ยนตอนจบของฟ้ามืดมนให้สวยดั่งนิทาน
เหมือนรจนานงคราญผู้โยนมาลัยให้พระสังข์
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ อีกนิด
อาจจะเป็นฤดู ที่ฟ้านั้นแกล้งสั่ง
ให้เป็นฤดู ที่ทำให้คนรักกัน
ปล่อยให้ลมฝนซา พัดมาพาใจสั่น
ฉุดให้ฉันเคลิ้มไป ปล่อยใจให้เรารักกัน
อาจจะเป็นฤดู ที่ฟ้านั้นแกล้งสั่ง
(เป็นธรรมดา เป็นเพราะเวลา
เป็นเพราะว่าฝน หรือเพราะว่าฟ้า)
ให้เป็นฤดู ที่ทำให้คนรักกัน
(คือความทรงจำตอนฝนตก
มากระทบเข็มนาฬิกา)
ปล่อยให้ลมฝนซา พัดมาพาใจสั่น
(อีกไม่นาน อีกไม่ไกลก็จะใกล้ใจถึงกัน)
ฉุดให้ฉันเคลิ้มไป ปล่อยใจให้เรารักกัน
(เราจะหุบร่มที่กาง แล้วเดินตากฝนไปด้วยกัน)
อยากให้เธอรู้ไม่เคยมีใคร
ที่ทำใจฉันให้แทบละลายเหมือนเธอ
นี่ฉันละเมอเพ้อไปหรือเปล่า มีเธอเคียงข้างกาย
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ
รักไม่มีใครมากำหนดกฎหรือเกณฑ์
ขึ้นอยู่ว่าฉันกับเธอเป็นคนเขียนบทนั้นทั้งหมดเอง
ปล่อยอารมณ์ให้เป็นใจ ให้เป็นและไปกับเสียงเพลง
เธอเป็นคำร้องฉันจะเป็นทำนองให้เธอคอยบรรเลง
มีคนเคยสงสัย ว่าฟ้าและฝนนั้นเป็นใคร
ฉันก็ไม่รู้ แต่เท่าที่รู้วันนี้คงเป็นใจ
เวลาเธอหลับตา แล้วฝนนั้นหล่นลงมา
อยากให้ทุกๆ ครั้งเธอมองเห็นฉันเวลาเธอลืมตา
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ อีกนิด
เหมือนวันวาเลนไทน์เกิดตอนสิงหาคม
เหมือนพระสุรัสวดีโปรยยิ้มให้กับพระพรหม
เหมือนเพิ่งลงรถเมล์แล้วมายืนตากพัดลม
ร่างกายหนาวสั่นเปียกปอนแต่ได้เจอเธอทั้งคน
ก็เหมือนเธอเปลี่ยนความร้อนเป็นคำร้องของฤดูกาล
เปลี่ยนความเหน็บหนาวเป็นความหวานของวสันต์
เธอเปลี่ยนตอนจบของฟ้ามืดมนให้สวยดั่งนิทาน
เหมือนรจนานงคราญผู้โยนมาลัยให้พระสังข์
ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป
ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ อีกนิด
อาจจะเป็นฤดู ที่ฟ้านั้นแกล้งสั่ง
ให้เป็นฤดู ที่ทำให้คนรักกัน
ปล่อยให้ลมฝนซา พัดมาพาใจสั่น
ฉุดให้ฉันเคลิ้มไป ปล่อยใจให้เรารักกัน
อาจจะเป็นฤดู ที่ฟ้านั้นแกล้งสั่ง
(เป็นธรรมดา เป็นเพราะเวลา
เป็นเพราะว่าฝน หรือเพราะว่าฟ้า)
ให้เป็นฤดู ที่ทำให้คนรักกัน
(คือความทรงจำตอนฝนตก
มากระทบเข็มนาฬิกา)
ปล่อยให้ลมฝนซา พัดมาพาใจสั่น
(อีกไม่นาน อีกไม่ไกลก็จะใกล้ใจถึงกัน)
ฉุดให้ฉันเคลิ้มไป ปล่อยใจให้เรารักกัน
(เราจะหุบร่มที่กาง แล้วเดินตากฝนไปด้วยกัน)
จบเนื้อเพลงฤดูฝนเป็นใจ - Playground