เนื้อเพลง ลุงขี้เมา - คาราบาว

อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า
มีชายชราเป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทําแกกินแต่เหล้า
กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน

เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน
ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน
ร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้าน
ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง

เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานา
มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน
หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานา
ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย

มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่า
เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า
แกเป็นคนจน ที่เสียเปรียบเป็นประจํา
กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกิน

ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม
ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น
หลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน
สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ

ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน
เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว
คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย
แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน

หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก
ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก
สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก
หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย

กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า
หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า
มันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา
ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย