เนื้อเพลง วังแม่ลูกอ่อน ตอน 2 - พร ภิรมย์

ฝ่ายเจ้าผัวรึก็เซ่อเซ่อ
กระเบอะกระเบ้อ
ทะเร่อทะร่า
งกงกเงิ่นเงิ่น
ออกเดินหายา
อนิจจาถูกงูกัดตาย
ฟ้าคำรนฝนก็ตก
หนาวสั่นงกฝนตกไม่หาย
สงสารนางเพียงวางวาย
ทุรนทุรายดิ้นครวญคราง
จนบรรลุตัดจุดสมัย
อรุโนทัยเริ่มสาง
เห็นผัวม้วยมอน
นอนทับทาง
ดั่งใจนางโดนอัคคี
นางลืมตนตะโกนก้อง
มือกุมท้องร้องเต็มที่
ลูกในครรณ์ออกทันที
ดูเป็นที่ทุเรศทุรัง
กราบศพลาน้ำตาหล่น
อุ้มคนจูงคน พิโธ่พิถัง
ตัดป่าออกทุ่ง
พะรุงพะรัง
จนมาถึงฝั่ง มหานที
สั่งลูกคนใหญ่
ให้คอยท่า
เดี่ยวแม่จะมา รับลูกที่นี่
แล้วเทินลูกน้อย
ลุยลอยวารี
ลึกมีตื้นมี พอทานทน
ครั้นถึงฝั่ง
ค่อยวางลูกน้อย
ห่วงลูกที่คอย
ย้อนกลับอีกหน
แต่พอโฉมนาง
ถึงกลางสายชล
เหยี่ยวใหญ่โฉบวน
เฉี่ยวลูกน้อยไป
นางหมดแรงตัวแข็งทื่อ
โบกไม้โบกมือ
ร้องตามเหยี่ยวใหญ่
ลูกยืนดูไม่รู้อะไร
นึกว่าแม่
ให้ตามไปกระมัง
ก้าวลงน้ำ
ถึงความตายนางเห็น
ลูกชายตายอย่างสิ้นหวัง
เลยจมสิ้นใจ
กับลูกใต้วนวัง
เดี่ยวนี้ชื่อยัง
อยู่ริมฝั่งเจ้าพระยา