วันที่มันดูเงียบเหงา เช้าที่ฟ้ายังดูมัว ๆ
อะไรก็ดูช่างว่างเปล่า ในห้องที่มืดสลัว
สิ่งของยังวางอยู่ที่เดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่วันนี้เราจะต้องเริ่มใหม่ แม้จะไม่มีเธอใกล้ ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
ฝันที่มันเป็นได้แค่ฝัน แล้วมันก็ค่อย ๆ จางหาย
ความหวังที่มันค่อย ๆ ละลาย ดั่งควันที่มันจับต้องไม่ได้
อยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไร เปลี่ยนไป
อยากขอให้เราได้เริ่มใหม่ เพราะตอนนี้ฉันอยากมีเธอใกล้ ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน
แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร ก็คงจะต้องยอม
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน
แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร ก็คงจะต้องยอม
อะไรก็ดูช่างว่างเปล่า ในห้องที่มืดสลัว
สิ่งของยังวางอยู่ที่เดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่วันนี้เราจะต้องเริ่มใหม่ แม้จะไม่มีเธอใกล้ ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
ฝันที่มันเป็นได้แค่ฝัน แล้วมันก็ค่อย ๆ จางหาย
ความหวังที่มันค่อย ๆ ละลาย ดั่งควันที่มันจับต้องไม่ได้
อยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไร เปลี่ยนไป
อยากขอให้เราได้เริ่มใหม่ เพราะตอนนี้ฉันอยากมีเธอใกล้ ๆ
และฉันรู้ว่าควรไปจากตรงนี้ ต้องทิ้งเรื่องราวจากในอตีด
ลบภาพความทรงจำออกไป แม้จะยังไม่รู้ว่าทำอย่างไร
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน
แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร ก็คงจะต้องยอม
ไม่อาจที่จะลืม ลืม เรื่อง ของเรา ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเท่าใด
อดีต มันยังตาม ตาม เป็นเหมือนเงา และตอนนี้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว
สุดท้ายก็ต้องยอม คอย เธอ ที่เดิม ถึงไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาหรือไม่
แม้จะไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน แม้จะต้องทุกข์และทรมานเท่าไร
แม้จะต้องคิดถึงเธออีกนานแค่ไหน
แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักเท่าไร ก็คงจะต้องยอม
จบเนื้อเพลงวันฟ้ามัว (Gloom) - The Ghost Cat