เนื้อเพลง ว่าง - ธเนศ วรากุลนุเคราะห์

ตื่นขึ้นมา ตีสองตีสามตีสี่
บางครั้งตีหนึ่งก็ยังมี บางทีก็ไม่ได้นอน
ตื่นขึ้นมา มองหาเธอเหมือนเมื่อก่อน
ตรงนี้ที่เธอเคยนอน เมื่อก่อนที่เคยรักกัน

มองเข้าไป มองเข้าไป หัวใจก็เริ่มจะสั่น
มองเข้าไป มองเข้าไป ไม่มีเธออยู่ตรงนั้น

มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ที่ฉันได้เจอะได้เจอ

ตื่นขึ้นมา มองหาเธอทุก ๆ ที่
ตรงนั้นที่มีทีวี ตรงนี้ที่มีโซฟา
ตรงตู้เย็น บางครั้งยังเห็นใบหน้า
คล้าย ๆ ว่าเธอมองมา สบตาและยิ้มให้กัน

แต่มองเข้าไป มองเข้าไป หัวใจก็ยิ่งจะสั่น
มองเข้าไป มองเข้าไป ไม่มีเธออยู่ตรงนั้น

มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ที่ฉันได้เจอะได้เจอ

คงต้องรออีกนิดหนึ่ง ให้ใจฉันมันคุ้นเคย
คงต้องรออีกนิดหนึ่ง ที่จะไม่มีใคร อีกเลย

มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ที่ฉันได้เจอะได้เจอ

มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ที่ฉันได้เจอะได้เจอ

มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ไม่มีเงาของเธอ
มีเพียงความว่างเปล่า ว่าง ๆ เปล่า
ที่ฉันได้เจอะได้เจอ