.....ดนตรี.....
..วันเดือน
หมุนเวียนเคลื่อนคล้อย
ยังย้อนรอย
มารอบใหม่ให้ได้เห็น
มียามเช้าค่ำสายบ่ายเย็น
ให้พบเห็น อยู่เป็นอาจินต์
แต่ใจคน
หมุนวนไม่หมุนเวียน
มีแต่เปลี่ยน
จากเดิมเพิ่มมลทิน
ลืมวันเก่า
ทำให้คนเศร้าถวิล
ห่างไกลถิ่น
ไม่กลับมาตามสัญญากัน
..คำเคยมั่นเว้ากันออกอ่อม
ว่าสิขออ้อมป้อม
ใจต้อมใส่กัน
สองดวงนั้นเป็นหนึ่งน้อเฮา
แม่นสิห่างกันคราว
ร้อยปีหรือกี่ชาติ
อย่าได้ขาดลืมไลไกลห่าง
จากกันเพียงแต่ร่าง
ทางใจนั้นอย่าห่างเหิน
เจ็บเหลือเกิน
ปวดเหลือเกินเมื่อนึกถึงคำ
ของคนใจดำ
มาทำสั่งเสียเอาไว้
วันมาส่งเขาขึ้นรถ
ออดอ้อนอาลัย
บอกว่าจะไปแต่ร่าง
ห่างเพียงตัวตน
ส่วนดวงใจ
จะขอฝากไว้หมดสิ้น
อยู่กาฬสินธุ์
ไม่จรหมอนหมิ่นจากคน
รักปานดวงตา
ที่มาส่งชายคนจน
ถ้อยคำพูดออกมาปน
เสียงเศร้าให้เราตายใจ
..แล่นแค่ใกล้
เวลารถเคลื่อน
แฮงคือเหมือนบ่อยาก
ไกลฟากห่างเฮา
ฟังเสียงเว้าพองสั่นพองส่าย
ว่าเสียดายเวลา
ค่าหลายสิหายแล้ว
..ใจแป้ว เสียงดัง
เจื้อยแจ้วเอิ้นสั่ง
น้ำตาเราพังไหลหลั่ง
อย่างกลั้นไม่ไหว
ตาเขาเหม่อลอย
โบกมือหยอยๆจากไกล
แล้วก็ลาลับห่างหาย
คล้ายเป็นลางบอกเตือน
จากวันนั้น
เวลาเนิ่นนานหลายเดือน
จดหมายมาเยือน
สักครั้งก็ยังไม่มี
จนล่วงเลย
เวลานัดหมายปลายปี
ยังมิดสี่ลี่
ไม่มีข่าวคราวส่งมา
..สัญญาว่าสิกลับคืนบ้าน
สงกรานต์กะยังมิดยังหมี่
ผู้อยู่หลังตาซั่นที่ลี่
คอยท่าจนว่าผอม
แฟนไม่ยอมกลับบ้านคืนถิ่น
สาวกาฬสินธุ์ดวงใจช้ำ
สาวเมืองน้ำดำ..
น้ำตาย้อย..
..วันเดือน
หมุนเวียนเคลื่อนคล้อย
ยังย้อนรอย
มารอบใหม่ให้ได้เห็น
มียามเช้าค่ำสายบ่ายเย็น
ให้พบเห็น อยู่เป็นอาจินต์
แต่ใจคน
หมุนวนไม่หมุนเวียน
มีแต่เปลี่ยน
จากเดิมเพิ่มมลทิน
ลืมวันเก่า
ทำให้คนเศร้าถวิล
ห่างไกลถิ่น
ไม่กลับมาตามสัญญากัน
..คำเคยมั่นเว้ากันออกอ่อม
ว่าสิขออ้อมป้อม
ใจต้อมใส่กัน
สองดวงนั้นเป็นหนึ่งน้อเฮา
แม่นสิห่างกันคราว
ร้อยปีหรือกี่ชาติ
อย่าได้ขาดลืมไลไกลห่าง
จากกันเพียงแต่ร่าง
ทางใจนั้นอย่าห่างเหิน
เจ็บเหลือเกิน
ปวดเหลือเกินเมื่อนึกถึงคำ
ของคนใจดำ
มาทำสั่งเสียเอาไว้
วันมาส่งเขาขึ้นรถ
ออดอ้อนอาลัย
บอกว่าจะไปแต่ร่าง
ห่างเพียงตัวตน
ส่วนดวงใจ
จะขอฝากไว้หมดสิ้น
อยู่กาฬสินธุ์
ไม่จรหมอนหมิ่นจากคน
รักปานดวงตา
ที่มาส่งชายคนจน
ถ้อยคำพูดออกมาปน
เสียงเศร้าให้เราตายใจ
..แล่นแค่ใกล้
เวลารถเคลื่อน
แฮงคือเหมือนบ่อยาก
ไกลฟากห่างเฮา
ฟังเสียงเว้าพองสั่นพองส่าย
ว่าเสียดายเวลา
ค่าหลายสิหายแล้ว
..ใจแป้ว เสียงดัง
เจื้อยแจ้วเอิ้นสั่ง
น้ำตาเราพังไหลหลั่ง
อย่างกลั้นไม่ไหว
ตาเขาเหม่อลอย
โบกมือหยอยๆจากไกล
แล้วก็ลาลับห่างหาย
คล้ายเป็นลางบอกเตือน
จากวันนั้น
เวลาเนิ่นนานหลายเดือน
จดหมายมาเยือน
สักครั้งก็ยังไม่มี
จนล่วงเลย
เวลานัดหมายปลายปี
ยังมิดสี่ลี่
ไม่มีข่าวคราวส่งมา
..สัญญาว่าสิกลับคืนบ้าน
สงกรานต์กะยังมิดยังหมี่
ผู้อยู่หลังตาซั่นที่ลี่
คอยท่าจนว่าผอม
แฟนไม่ยอมกลับบ้านคืนถิ่น
สาวกาฬสินธุ์ดวงใจช้ำ
สาวเมืองน้ำดำ..
น้ำตาย้อย..
จบเนื้อเพลงสาวกาฬสินธุ์คอยแฟน - กัญญา ศิริกุล