ลม เอ๋ยลม พานต้อง
โหย่นตองกรุงตองแก
แล้วยาอ้ายจังบ่แหว่
สาวอีสาน
นั่งงอยซาน อยู่แท้แล้
แต่อวนอ้าย บ่กาย มา..
.ภาพความหลัง
สองเรา ครั้งเก่าก่อน
หนุ่มบ้านดอน
ลืมได้ อย่างไรหนา
ปล่อยให้น้อง
ทนสะอื้น กลืนน้ำตา
ให้หนาวฟ้า
หนาวฝน ปนหนาวลม
ละอ้าย มาตี้แถ-ลงหล่ม
เอาคารม มาอ่อย.
ละบาด เห็นนาไฮ่น้อย
แล้วยาอ้าย โลดหน่ายหนี
สินานวล ละน้อ..
เดิม นั้นเคย เคยรักกันมา
เคย สัญญา จะไม่หน่ายหนี
พูดกันแม๊บๆ
แล้วพี่ ก็แว๊บหายไปซะนี่
ดั้งเดิม เคยรักกันดี
แต่ตอนนี้ ถ่ายถอน.
เมื่อแฟนจากลา
สาวนา ต้องน้ำตานอง
เหลียว มอง
ท้องทุ่ง แล้วทรวงสะท้อน
ห่างหายไกลแฟน
สุดแสนอาลัย อาวรณ์
เคยเน้น ว่า จะแน่นอน
สัญญาวันก่อน พี่ไยไม่จำ.
หวัง เคียงค้ำ
แต่พี่มาทำกับน้องง่ายๆ
เป็นหยังชาย
จั่งหลบจั่งลี้ หนีหน้าห่างเหิน
เคยอ่อยเอิ้น เว้าวาจาดอม
สิมาขอ มาซอม
ช่วงเดือนสามค้อย
น้องหลงคอย ฝันค้าง
ละแนมทางเลาะล่อง
อดสานั่งจ้อง ผัดหาหม่องใหม่ซู
นกเขาตู้ พากคู่ยังขัน
กาเหว่าวอน พากคอนยังฮ้อง
แต่อวนชาย หนี่น้อง
ลมพานต้อง ตองแกบ่แหว่
ลมพัดหง่าแต่
อวนอ้ายบ่แหว่..เลย
เมฆ ลาฟ้า
เหมือนพี่ อำลาจากบาง
พี่จาก นาง ไม่ลา กันเลย
สลัด ความหลัง ครั้งเก่า เราเคย
ไฉน ทรามเชย
จึงเจิดจิเลย สวีวี่วี.
เคย ควงกัน
เที่ยวงาน กันเป็นประจำ
ไหง ลืมคำ ไม่จำ ความหลังก่อนนี้
ปล่อย ให้น้อง
หมองหม่น ทนเศร้าชีวี
อ้างว้าง สิ้นดี
เมื่อพี่ไม่มา น้ำตาน้องหล่น.
หัวใจ กวยโหย่น
หัวใจ สาละน้อกวยโหย่น
ได้แต่งอยโพน กั้งโกบส่อง
น้องคอยคอง เจ้าผู้คิ้วล้วนค้วน
ให้หวน โค้ง ต่าวอีสาน
วันๆ ละโศกาว้าเหว่
ละอกสิเพ นำอ้ายหั่นแล้ว
ป่านใด๋สิแจว มายามน้อง
มายาม....น้อง..
โหย่นตองกรุงตองแก
แล้วยาอ้ายจังบ่แหว่
สาวอีสาน
นั่งงอยซาน อยู่แท้แล้
แต่อวนอ้าย บ่กาย มา..
.ภาพความหลัง
สองเรา ครั้งเก่าก่อน
หนุ่มบ้านดอน
ลืมได้ อย่างไรหนา
ปล่อยให้น้อง
ทนสะอื้น กลืนน้ำตา
ให้หนาวฟ้า
หนาวฝน ปนหนาวลม
ละอ้าย มาตี้แถ-ลงหล่ม
เอาคารม มาอ่อย.
ละบาด เห็นนาไฮ่น้อย
แล้วยาอ้าย โลดหน่ายหนี
สินานวล ละน้อ..
เดิม นั้นเคย เคยรักกันมา
เคย สัญญา จะไม่หน่ายหนี
พูดกันแม๊บๆ
แล้วพี่ ก็แว๊บหายไปซะนี่
ดั้งเดิม เคยรักกันดี
แต่ตอนนี้ ถ่ายถอน.
เมื่อแฟนจากลา
สาวนา ต้องน้ำตานอง
เหลียว มอง
ท้องทุ่ง แล้วทรวงสะท้อน
ห่างหายไกลแฟน
สุดแสนอาลัย อาวรณ์
เคยเน้น ว่า จะแน่นอน
สัญญาวันก่อน พี่ไยไม่จำ.
หวัง เคียงค้ำ
แต่พี่มาทำกับน้องง่ายๆ
เป็นหยังชาย
จั่งหลบจั่งลี้ หนีหน้าห่างเหิน
เคยอ่อยเอิ้น เว้าวาจาดอม
สิมาขอ มาซอม
ช่วงเดือนสามค้อย
น้องหลงคอย ฝันค้าง
ละแนมทางเลาะล่อง
อดสานั่งจ้อง ผัดหาหม่องใหม่ซู
นกเขาตู้ พากคู่ยังขัน
กาเหว่าวอน พากคอนยังฮ้อง
แต่อวนชาย หนี่น้อง
ลมพานต้อง ตองแกบ่แหว่
ลมพัดหง่าแต่
อวนอ้ายบ่แหว่..เลย
เมฆ ลาฟ้า
เหมือนพี่ อำลาจากบาง
พี่จาก นาง ไม่ลา กันเลย
สลัด ความหลัง ครั้งเก่า เราเคย
ไฉน ทรามเชย
จึงเจิดจิเลย สวีวี่วี.
เคย ควงกัน
เที่ยวงาน กันเป็นประจำ
ไหง ลืมคำ ไม่จำ ความหลังก่อนนี้
ปล่อย ให้น้อง
หมองหม่น ทนเศร้าชีวี
อ้างว้าง สิ้นดี
เมื่อพี่ไม่มา น้ำตาน้องหล่น.
หัวใจ กวยโหย่น
หัวใจ สาละน้อกวยโหย่น
ได้แต่งอยโพน กั้งโกบส่อง
น้องคอยคอง เจ้าผู้คิ้วล้วนค้วน
ให้หวน โค้ง ต่าวอีสาน
วันๆ ละโศกาว้าเหว่
ละอกสิเพ นำอ้ายหั่นแล้ว
ป่านใด๋สิแจว มายามน้อง
มายาม....น้อง..
จบเนื้อเพลงสาวนาน้ำตานอง - บานเย็น รากแก่น