เนื้อเพลง หน้าที่กับหัวใจ - มัดหมี่ พิมดาว พานิชสมัย

บ้างไหมว่าฉันต้องยืนท่ามกลางของความสับสน อยู่กับเหตุและผลที่ไม่มีใครเข้าใจ
อยากจะรัก เหมือนที่หัวใจหวั่นไหว แต่ฉันเองต้องเก็บไว้ อย่างนี้เพียงลำพัง

รู้บ้างไหมว่าฉันต้องทนต้องทรมานเท่าไร ที่ต้องคอยบังคับหัวใจให้ไม่รักเธอ
แต่สุดท้ายก็มีเพียงเธอเสมอ ท่ามกลางความเหน็บหนาว ที่ไม่รู้จะไปพึ่งใคร

* หน้าที่กับหัวใจ มันไปด้วยกันไม่ได้ ระหว่างเราสองคน จะเดินต่อไปเช่นไร
จะให้ไม่รักเธอ หัวใจก็ทนไม่ไหว ให้รักเธอไปก็เจ็บเท่าเท่ากัน

ยิ่งใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งหวั่นไหว
ฉันควรต้องตัดใจ ก่อนจะรักเธอไปกว่านี้

( ซ้ำ * )

คนที่ไม่มีสิทธิ์ แค่เพียงคิดก็ผิดแล้วใจ หยุดรัก หยุดคิดได้ไหม
หน้าที่กับหัวใจ มันไปด้วยกันไม่ได้ (ไม่มีทางจะรักกัน)
อยากบอกว่ารักเธอ ต้องทนเก็บไว้ข้างใน
ไม่ใช่ไม่รักเธอ แต่มันเป็นไปไม่ได้ อยากบอกว่ารักเธอ ต้องทนเก็บไว้ข้างใน
ไม่ใช่ไม่รักเธอ แต่ฉันและเธอต้องตัดใจ
ระหว่างเราสองคน (ยิ่งรักยิ่งเจ็บ) จะเดินต่อไปเช่นไร (แต่จะเก็บรักเธอไว้ลึกสุดใจ)
จะให้ไม่รักเธอ หัวใจก็ทนไม่ไหว (หมดหนทางให้สองเราเดินไป)
ให้รักเธอไปก็เจ็บเท่าเท่ากัน