เนื้อเพลง หยดน้ำตาที่มาสาย - สำราญ บุญลาภ

เหมือนโดนผลัก ตกจากผา
เมื่อเธอพูดคำว่า ขอลาแยกทาง
หูอื้อ ตาลาย เผลอไปทุกอย่าง
เหมือนคนเมาค้าง เจ็บจนส่างเมา

หลงเพลิน เมินเธอ
ทำให้น้ำตาเอ่อ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ครั้งเธอพูดเตือน ก็ทำงี่เง่า
บอกกับเจ้าว่าเดี๋ยวก็ชิน

วันนี้เธอจะไป รั้งยังไงไม่อยู่
คนผิดเต็มประตู เลยได้แต่น้ำตาริน
ความรักความอดทน เธอใช้จนสิ้น
เมื่อได้ยินคำนี้ต้องจำนน

ขอโทษ เถิดที่รัก
ที่ทำให้ลำบาก และทำให้ต้องทน
เพิ่งตาสว่าง เมื่อน้ำตาหล่น
โทษคือต้องทน ช้ำจนวันตาย

วันนี้เธอจะไป รั้งยังไงไม่อยู่
คนผิดเต็มประตู เลยได้แต่น้ำตาริน
ความรักความอดทน เธอใช้จนสิ้น
เมื่อได้ยินคำนี้ต้องจำนน

ขอโทษ เถิดที่รัก
ที่ทำให้ลำบาก และทำให้ต้องทน
เพิ่งตาสว่าง เมื่อน้ำตาหล่น
โทษคือต้องทน ช้ำจนวันตาย

ได้แต่เสียดาย เมื่อวันสายเกิน