อันว่าความฮักนั้นเกิดขึ้นในที่ใด
สุดท้ายมันก็ต้องเจ็บ
ทั้งที่ใจมันฮู้ ความปวดร้าวมันหนาว
ก็ยังดิ้นรนค้นหา หนอคนเฮา
คำผู้เฒ่าเพิ่นว่า ที่ใดนั้นมีฮัก
ที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา
แต่ให้เฮ็ดจั่งใด๋ เมื่อว่าใจมันโหยหา
สิตายย่อนฮักกะยัง บ่ออนซอน
คนเฮานี้มันก็แปลก สิตายกะยังบืนใส่
ทั้งที่รู้ว่าทรมานแค่ไหน เมื่อหัวใจไม่ได้เป็นดังหวัง
ก็ยังคงต้องตามหามัน หวังสักวัน สิพ้อนำเขา
อกหักซ้ำ ๆ เจ็บช้ำเบา ๆ กะซ่างบ่งึดบ่แคร์ บ่หลาบ
คำว่าอกหักนั้นมันเป็นโรคประจำโต
บ่ต้องมาคุยโวโดนกันทุกคน
อยู่กับมันให้เป็นใช้ชีวิตอย่าสับสน
บ่ดนสิพ้อละว้า คนจริงใจ
อันว่าความฮักนั้นเกิดขึ้นในที่ใด
สุดท้ายมันก็ต้องเจ็บ
ทั้งที่ใจมันฮู้ ความปวดร้าวมันหนาว
ก็ยังดิ้นรนค้นหา หนอคนเฮา
คำผู้เฒ่าเพิ่นว่า ที่ใดนั้นมีฮัก
ที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา
แต่ให้เฮ็ดจั่งใด๋ เมื่อว่าใจมันโหยหา
สิตายย่อนฮักกะยัง บ่ออนซอน
คนเฮานี้มันก็แปลก สิตายกะยังบืนใส่
ทั้งที่รู้ว่าทรมานแค่ไหน เมื่อหัวใจไม่ได้เป็นดังหวัง
ก็ยังคงต้องตามหามัน หวังสักวัน สิพ้อนำเขา
อกหักซ้ำ ๆ เจ็บช้ำเบา ๆ กะซ่างบ่งึดบ่แคร์ บ่หลาบ
คำว่าอกหักนั้นมันเป็นโรคประจำโต
บ่ต้องมาคุยโวโดนกันทุกคน
อยู่กับมันให้เป็นใช้ชีวิตอย่าสับสน
บ่ดนสิพ้อละว้า คนจริงใจ
สุดท้ายมันก็ต้องเจ็บ
ทั้งที่ใจมันฮู้ ความปวดร้าวมันหนาว
ก็ยังดิ้นรนค้นหา หนอคนเฮา
คำผู้เฒ่าเพิ่นว่า ที่ใดนั้นมีฮัก
ที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา
แต่ให้เฮ็ดจั่งใด๋ เมื่อว่าใจมันโหยหา
สิตายย่อนฮักกะยัง บ่ออนซอน
คนเฮานี้มันก็แปลก สิตายกะยังบืนใส่
ทั้งที่รู้ว่าทรมานแค่ไหน เมื่อหัวใจไม่ได้เป็นดังหวัง
ก็ยังคงต้องตามหามัน หวังสักวัน สิพ้อนำเขา
อกหักซ้ำ ๆ เจ็บช้ำเบา ๆ กะซ่างบ่งึดบ่แคร์ บ่หลาบ
คำว่าอกหักนั้นมันเป็นโรคประจำโต
บ่ต้องมาคุยโวโดนกันทุกคน
อยู่กับมันให้เป็นใช้ชีวิตอย่าสับสน
บ่ดนสิพ้อละว้า คนจริงใจ
อันว่าความฮักนั้นเกิดขึ้นในที่ใด
สุดท้ายมันก็ต้องเจ็บ
ทั้งที่ใจมันฮู้ ความปวดร้าวมันหนาว
ก็ยังดิ้นรนค้นหา หนอคนเฮา
คำผู้เฒ่าเพิ่นว่า ที่ใดนั้นมีฮัก
ที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา
แต่ให้เฮ็ดจั่งใด๋ เมื่อว่าใจมันโหยหา
สิตายย่อนฮักกะยัง บ่ออนซอน
คนเฮานี้มันก็แปลก สิตายกะยังบืนใส่
ทั้งที่รู้ว่าทรมานแค่ไหน เมื่อหัวใจไม่ได้เป็นดังหวัง
ก็ยังคงต้องตามหามัน หวังสักวัน สิพ้อนำเขา
อกหักซ้ำ ๆ เจ็บช้ำเบา ๆ กะซ่างบ่งึดบ่แคร์ บ่หลาบ
คำว่าอกหักนั้นมันเป็นโรคประจำโต
บ่ต้องมาคุยโวโดนกันทุกคน
อยู่กับมันให้เป็นใช้ชีวิตอย่าสับสน
บ่ดนสิพ้อละว้า คนจริงใจ
จบเนื้อเพลงอกหักมันเป็นโรคประจำโต - ก้อง ห้วยไร่