มี.นาแปลงหน่อย
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มอง.ยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้า.เศร้า.เศร้า
ข้าว.เคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัด.นี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า
ชล.ประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นาย.เอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจน.เพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่.ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้า.เศร้า.เศร้า
มี.นาแปลงหน่อย
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มอง.ยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้า.เศร้า.เศร้า
ข้าว.เคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัด.นี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า
ชล.ประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นาย.เอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจน.เพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่.ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้า.เศร้า.เศร้า
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มอง.ยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้า.เศร้า.เศร้า
ข้าว.เคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัด.นี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า
ชล.ประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นาย.เอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจน.เพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่.ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้า.เศร้า.เศร้า
มี.นาแปลงหน่อย
ต้องมาพลอยล่มจมอับเฉา
มอง.ยังว่างเปล่า
ข้าวไม่มีหุงกินต่อไป
อดกันแล้วลูกหลาน
พวกชาวอีสานมีความผิดใด
สิบเก้าจังหวัดนั้นไซร้
ดินฟ้าเทพไทจึงลงโทษทัณฑ์
เศร้า.เศร้า.เศร้า
ข้าว.เคยไหว
โยกโย้มาอยู่เขียวๆ
ลมซัดพัดเกลียว
ล้อลมเคียวอยู่ทุกวัน
บัด.นี้โศกศัลย์ พื้นดินมีขี้ฝุ่นคลุ้ง
โอ่โอ้โอโอ้โอ่เศร้าเศร้าเศร้า
ชล.ประทานไม่ผ่าน
พวกอีสานถึงจนหนักหนา
นาย.เอ๋ยนายข้า
โปรดเมตตาช่วยมาแบ่งเบา
อาจจน.เพราะเกียจคร้าน
หมู่เฮาอีสานยอมให้ด่าเอา
ไม่.ต้องรวยอย่างเขา
ขอเพียงให้เฮาได้มีข้าวกิน
เศร้า.เศร้า.เศร้า
จบเนื้อเพลงอีสานเศร้า - พิมพา พรศิริ