เกล็ดเอ๋ยฮื้อฮือเกล็ดแก้ว
คำรักแว่วเกล็ดแก้วแรมรา
เกรไลกลายเป็นน้ำตา
ฝั่งคงคา
ร้างราดังป่าไพร
ยามที่น้ำทะเลล้นฝั่ง
กระซิบสั่ง
ว่าสุดอาลัย
เมื่อน้ำลดแห้งไป
เจ้าเปลี่ยนใจ
ไม่เห็นเช่นวารี
เคยชี้ชวนชมคลื่น
ครั่นครืนทั่วพื้นนที
เคยชมเสียงลมเสียดสี
เคล้าเสียงเพลงที่
เธอร้องชั่วนิจนิรันดร
ริมชะง่อนโขดขอนเคยปอง
ลมสงัดหยุดพัดลำพอง
คลื่นหยุดคึกคะนอง
หมู่นกทะเลหยุดร้อง
ด้วยปองอิจฉาสองเรา
เกล็ดแก้ววับแววกว่าดาว
เหตุใดเล่าเจ้าร้างพี่ไป
คำรักแว่วเกล็ดแก้วแรมรา
เกรไลกลายเป็นน้ำตา
ฝั่งคงคา
ร้างราดังป่าไพร
ยามที่น้ำทะเลล้นฝั่ง
กระซิบสั่ง
ว่าสุดอาลัย
เมื่อน้ำลดแห้งไป
เจ้าเปลี่ยนใจ
ไม่เห็นเช่นวารี
เคยชี้ชวนชมคลื่น
ครั่นครืนทั่วพื้นนที
เคยชมเสียงลมเสียดสี
เคล้าเสียงเพลงที่
เธอร้องชั่วนิจนิรันดร
ริมชะง่อนโขดขอนเคยปอง
ลมสงัดหยุดพัดลำพอง
คลื่นหยุดคึกคะนอง
หมู่นกทะเลหยุดร้อง
ด้วยปองอิจฉาสองเรา
เกล็ดแก้ววับแววกว่าดาว
เหตุใดเล่าเจ้าร้างพี่ไป
จบเนื้อเพลงเกล็ดแก้ว - ชรินทร์ นันทนาคร