ดนตรี..เมดเล่ย์ดอน..ดนตรี.20.ห้อง.เหล้าจ๋า...17..18..
19..20...
ไอ้โลกนี้ไม่มีหัวใจใครแน่นอน
หญิงร้ายชายร้อนยอกย้อนกันปี้ป่น
กลิ้งกลอกหลอกลวงกันเวียนวน
ฉันจริงเกลียดคนมารักเหล้าสุขสำราญ
โอ้เหล้าจ๋าไหนลองหันมายิ้มหน่อยซิ
ยิ้มซิ.ยิ้มซิ.ที่รักยิ้มนาน..นาน
อย่าด่วนใจดำ.ทำรำคาญ
ฉันจะแต่งงานกับเธอใต้แสงเดือน.
ฉันมีฟ้าเป็นมุ้ง
ฉันมียุงเป็นเพื่อน
ฉันมีพื้นดินเหมือนดั่งพื้นเรือน
นกหนูเป็นเพื่อน..เฝ้าเตือนให้สุขใจ
ไม่เชื่ออีกแล้วหัวใจของพวกมนุษย์
ยุ ยุ ยุด ยุด ฉุดฉันจนร้องไห้
จะอยู่กับเธอจนวันตาย
เพราะไม่มีใครซื่อเหมือนเธอแล้วเหล้าจ๋า......
...ดนตรีรับ..แม่แตงร่มใบ....
สวยจริงนะน้องสาว
ผิวขาวเหมือนกับแม่แตงร่มใบ
ทำบุญมาแต่ปางใด
จึงสวยวิไลบาดหัวใจหนุ่มหนักหนา
บ้านอยู่ทางทิศไหน
สงใสแม่จะเป็นเทพธิดา
จำแลงแปลงร่างลงมา
หลอนหลอกวิณญาทำให้ข้าคลั่งตาย
ถึงข้าเป็นหนุ่มบ้านนา
หนังสือหนังหาอ่านออกสบาย
ข้าเคยอ่านหนังสือนิยายเขาว่าชาย
ตายด้วยความสวยเพลิดพลิ้ง
หนุ่มสุพรรณฝันหวาน
สงสารข้าบ้างนะแม่ยอดหญิง
ดวงใจฝันใฝ่รักจริง
ข้าหวังแอบอิงยอดหญิงแม่แตงร่มใบ...
..ดนตรีรับ..รักจางที่บางปะกง..
บางปะกงน้ำคงขึ้นๆลงๆ
ใจอนงค์ก็คงเลอะเลือนกะล่อน
ปากน้ำเค็มไหลขึ้นก็จืดก็จาง
ใจน้องนางรักจางจากจร
ใจนารีสวยสดคงลดดั่งลำน้ำ
พี่ขืนพายจ้ำคงต้องช้ำแน่นอน
ต้องจอดเรือขอลา
แม่กานดางามงอน
วอนหลวงพ่อโสธร
จงดลใจยอดชู้เจ้าอยู่แห่งไหน
อยู่ใกล้หรือไกลสุดกู่
ได้ยินเพลงร้องน้องจงคืนสู่
พี่จะคอยพธูอยู่ที่บางปะกง...
..ดนตรีรับ..สามสิบยังแจ๋ว..
พอทราบอายุขวัญตาน้องเอยพี่ยามา
นั่งทำตาปริบ ๆ น้องอายุสามสิบ
สามสิบทำไมยังสวย
ยังเต่งยังตึ้งตรึงตัง น้องเอย
ขาวจังขาวเหมือนดังอาหม้วย
ยิ้มยังหวานซะด้วย
ป๋าป่วยยังมองตาแปร๋ว
โถใครจะเชื่อว่าแม่บุญเหลือ
อายุมากแล้ว สามสิบยังแจ๋ว
แจ๋วเสียจนน่าจีบ
โอ้แม่มะพร้าวเนื้อตันน้องเอยมามัน
เอาอีตอนสามสิบ โถแม่แก้ม
สองหยิบ สามสิบ
ดูซิยังสวย....
..ดนตรีรับ..หลังคาแดง..
โอ้กานดากลับมาหาพี่เถิด
อย่าเตลิดหลีกหนีพี่ไป
โอ้พี่รักเจ้ามากแค่ไหน
พี่ยังยกไร่ให้ตั้งสองตารางวา
บ้านของเรามันก็ไม่ใหญ่ไม่โต
เป็นตึกบังกาโล
แต่ยังไม่มุงหลังคา
อยู่ไม่ได้ใช่ไหมแก้วตา
ต้องจากพี่ยามาอยู่หลังคาสีแดง
พีเที่ยวตามหาไม่เจอขวัญตาซะที
กรุงเทพเดี๋ยวนี้มันมีแต่สีแหล่ะแสง
พี่ต้องรันทด
หมดเรี่ยวหมดแรงตามหาแม่ไอ้แดง
แต่ยังไม่เห็นจะเจอ
..ดนตรีรับ..ปูไข่ไก่หลง..
..แต่ก่อนนานมาผู้ชายไม่มีกางเกง
ปล่อยให้ยานโตงเตง นุ่งกางเกง
ไม่มีราคา..ซ้ำ...
ช่างเถอะคนงามขอปล่อยตาม ตามวาสนา
พี่ไม่มีปริญญาขวัญตามองหน้าทำเมิน
ลืมได้ลืมไป ลืมไปลืมได้ก็เชิญ
พี่จนคนไร้เงิน เดินย่ำต๊อก
น้องบอกไม่สน..ดนตรีรับ..
สิ้นสุดกันทีน้องมีผัวใหม่ไปนาน
แม่ดอกอ้อพอหวานให้ทานเกื้อหนุนบุญแรง
แม่นางไข่หลงจากดงหวังจะส่งแสง
ถูกกินจนสิ้นแรงแซงเลยน้องนอนตามซอยโทรม ๆ
จบเนื้อเพลงเมดเล่ย์ดอน - ดอน สอนระเบียบ