คำร้อง: เผ่าพันธุ์ อมตะ
ทำนอง/เรียบเรียง: สุวัธชัย สุทธิรัตน์
ก็เผลอไปโดนให้เข็มแทง และเลือดแดงๆ ก็เริ่มซึม
ก็มันเป็นเราเองที่มันหลงลืม ลืมระวังตัว
ก็เผลอใจไปให้เขาเอง ก็พลาดไปเอง อย่างน่ากลัว
และเมื่อเขาไม่รับ ไม่ได้รู้ตัว เราก็ซึมเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดันไปยุ่งเอง ให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
ก็เข็มมันวางอยู่ของมัน
เมื่อพลาดไปโดนจะโทษใคร
ให้มันชดและใช้ได้ซะเมื่อไหร่ เราไม่ดูเอง
ถ้าช้ำใจตาย ก็สมควร
ถ้าเขาดูแคลน ไม่โทษใคร
เจ็บให้รู้ให้ซึ้ง ให้มันฝังข้างใน เราไม่ดีเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดันไปยุ่งเอง ให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
ทำนอง/เรียบเรียง: สุวัธชัย สุทธิรัตน์
ก็เผลอไปโดนให้เข็มแทง และเลือดแดงๆ ก็เริ่มซึม
ก็มันเป็นเราเองที่มันหลงลืม ลืมระวังตัว
ก็เผลอใจไปให้เขาเอง ก็พลาดไปเอง อย่างน่ากลัว
และเมื่อเขาไม่รับ ไม่ได้รู้ตัว เราก็ซึมเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดันไปยุ่งเอง ให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
ก็เข็มมันวางอยู่ของมัน
เมื่อพลาดไปโดนจะโทษใคร
ให้มันชดและใช้ได้ซะเมื่อไหร่ เราไม่ดูเอง
ถ้าช้ำใจตาย ก็สมควร
ถ้าเขาดูแคลน ไม่โทษใคร
เจ็บให้รู้ให้ซึ้ง ให้มันฝังข้างใน เราไม่ดีเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดันไปยุ่งเอง ให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
จะโทษใครได้ไหม ใครหน้าไหน ถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหน ไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเอง คงต้องยอม รับกรรม
จบเนื้อเพลงเรื่องของเข็ม - โบ สุนิตา ลีติกุล