เนื้อเพลง เรื่องเล่าเหงาเหงา - แดน วรเวช ดานุวงศ์

ในร้านเล็กเล็ก มีคนเหงาเหงา ดื่มชาตอนเช้าฟังเพลงเศร้าตามลำพัง
นั่งมองผู้คน ผ่านมุมถนน เหม่อมองอย่างนั้นจนอาทิตย์ใกล้จะลา
แอบสบตา ของตัวเอง แม้มองไม่ชัดสักเท่าไร
เพียงรำไร ที่ในกระจก แสงสะท้อนให้พบ ผู้ชายที่ใกล้จะหมดแรง

* อยากหลับตา แล้วเจอเธอ ได้ไหม อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา
โอบกายให้อุ่น แบบที่คุ้นเคยอย่างวันวาน
หากหลับตา แล้วเจอเธอ อีกครั้ง จะรั้งเธอกุมมือของเธอ
จูบเธอที่หน้าผาก จากความรู้สึก ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ

ดวงไฟลิบลิบ ในเมืองเหงาเหงา ค่ำคืนเหน็บหนาวมีคนเศร้าเดินลำพัง
ที่ก็ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหน รู้แค่เพียงใจของเขานั้นใกล้จะพัง
ก้มมองเท้า ที่ก้าวอยู่ รอบกายไม่รู้ใครเป็นใคร
ได้ยินเสียง ของเมืองใหญ่ ที่ไม่คุยอะไร กับฉันสักข้อความ

( ซ้ำ * )

อยากขอให้รักฉันคืนกลับมา อยากขอเวลา ให้เดินกลับคืน ได้ไหม
ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่างฉันไกล เพิ่งจะรู้ในวันนี้ไม่มีเธอใจของฉันอยู่ ไม่ไหว
ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงเธอ

ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่างฉันไกล เพิ่งจะรู้ในวันนี้ไม่มีเธอใจของฉันอยู่ ไม่ไหว

อยากหลับตา แล้วเจอเธอ ได้ไหม อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา
โอบกายให้อุ่น แบบที่คุ้นเคยอย่างวันวาน
หากหลับตา แล้วเจอเธอ อีกครั้ง จะรั้งเธอกุมมือของเธอ
จูบเธอที่หน้าผาก จากความรู้สึก ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ

ให้เธอรู้ว่าฉันรักเธอ