ยอมรับว่าเคยคิด ชีวิตฉัน
จะสั้นลงหากว่ามันไม่มีเธอ
มัวแต่พร่ำเพ้อ คิดถึงเธอ
ทั้งที่เธอไม่เคยรักไม่เคยแคร์
เพื่อจะยื้อคำว่ารัก ฉันทำทุกอย่าง
เจ็บก็ฝืนให้เธอร่วมทาง
แต่ยิ่งทำยิ่งรักยิ่งช้ำยิ่งเหนื่อยใจ
ต่อให้รักมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่ไหวหรือเปล่า
ต้องคอยให้อภัยกี่คราว เธอไม่เปลี่ยนเลย
อดสงสารตัวเองไม่ไหว ที่มันรู้แต่ยอมเหมือนเคย
จนปล่อยให้เลยตามเลย บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน
ดีให้ตายแต่มันก็ยัง ถูกทิ้ง
มันฝืนไม่ไหว ที่ยิ่งรักเท่าไหร่ยิ่งช้ำเอง
ต้องให้อภัยจนเซ็ง ก็ยังเหมือนเดิม
พอแล้ว
ต่อให้รักมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่ไหวหรือเปล่า
ต้องคอยให้อภัยกี่คราว เธอไม่เปลี่ยนเลย
อดสงสารตัวเองไม่ไหว ที่มันรู้แต่ยอมเหมือนเคย
จนปล่อยให้เลยตามเลย บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน
ดีให้ตายแต่มันก็ยัง ถูกทิ้ง
บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน แต่เธอก็ยัง จะทิ้ง
จะสั้นลงหากว่ามันไม่มีเธอ
มัวแต่พร่ำเพ้อ คิดถึงเธอ
ทั้งที่เธอไม่เคยรักไม่เคยแคร์
เพื่อจะยื้อคำว่ารัก ฉันทำทุกอย่าง
เจ็บก็ฝืนให้เธอร่วมทาง
แต่ยิ่งทำยิ่งรักยิ่งช้ำยิ่งเหนื่อยใจ
ต่อให้รักมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่ไหวหรือเปล่า
ต้องคอยให้อภัยกี่คราว เธอไม่เปลี่ยนเลย
อดสงสารตัวเองไม่ไหว ที่มันรู้แต่ยอมเหมือนเคย
จนปล่อยให้เลยตามเลย บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน
ดีให้ตายแต่มันก็ยัง ถูกทิ้ง
มันฝืนไม่ไหว ที่ยิ่งรักเท่าไหร่ยิ่งช้ำเอง
ต้องให้อภัยจนเซ็ง ก็ยังเหมือนเดิม
พอแล้ว
ต่อให้รักมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่ไหวหรือเปล่า
ต้องคอยให้อภัยกี่คราว เธอไม่เปลี่ยนเลย
อดสงสารตัวเองไม่ไหว ที่มันรู้แต่ยอมเหมือนเคย
จนปล่อยให้เลยตามเลย บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน
ดีให้ตายแต่มันก็ยัง ถูกทิ้ง
บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน แต่เธอก็ยัง จะทิ้ง
จบเนื้อเพลงเลยตามเลย - สงกรานต์ รังสรรค์ ปัญญาเรือน