เนื้อเพลง เสียงกอรีถิ่นดาหลา - ธีเดช ทองอภิชาติ

ใครเล่าเจ็บใครเล่าแพ้ ก็ใครบ้างล้มตาย
ผืนดินถิ่นนี้เป็นผืนสุดท้ายที่เราพักกายอาศัย
ผืนสุดท้ายที่ปลายด้ามขวาน
ให้หลานลูกเราพักกาย
เสียงปืนระงมผู้คนล้มตาย
ดอกใบดาหลาร่วงโรย

ถิ่นนี้ยังมียินเสียงกอรีนี้ไงแหละถิ่นด้ามขวาน
บัดนี้มันกลายไปเป็นตำนาน
เพราะด้านขวานมันมีแต่เสียงปืน

เสียงปืนเหม็ดลมหายใจสิ้น
เลือดหลั่งรินชะโลมกายา
พุทธและมุสลิมผู้กล้าเราต่างมีบิดาเดียวกัน
เรียน ป.1 หรือ เรียนปอเนาะ
เราต่างคนต่างมีที่มา
หยุดเสียงปืนด้วยใจศรัทธา
หยุดน้ำตาด้วยเสียงกอรี
ผู้ทุกข์ทนสิบหมื่นแสนล้าน
ยังต้องการยินเสียงกอรี
ให้ดาหลาหลบมาอีกที
เสียงกอรี..ให้หลบมา

ถิ่นนี้ยังมียินเสียงกอรีนี้ไงแหละถิ่นด้ามขวาน
บัดนี้มันกลายไปเป็นตำนาน
เพราะด้ามขวานมันมีแต่เสียงปืน

เสียงปืนเหม็ดลมหายใจสิ้น
เลือดหลั่งรินชะโลมกายา
พุทธและมุสลิมผู้กล้าเราต่างมีบิดาเดียวกัน
เรียน ป.1 หรือ เรียนปอเนาะ
เราต่างคนต่างมีที่มา
หยุดเสียงปืนด้วยใจศรัทธา
หยุดน้ำตาด้วยเสียงกอรี
ผู้ทุกข์ทนสิบหมื่นแสนล้าน
ยังต้องการยินเสียงกอรี
ให้ดาหลาหลบมาอีกที
เสียงกอรี...ให้หลบมา