เนื้อเพลง แรงงานบ้านป่า - เสถียร สุภากุล

ดนตรี..18..Bars
16...17...18
หมู่เฮาชาวแรงงานบ้านนอก
คนบางกอกบอกไม่ทันสมัย
ชอบกินลาบก้อยขมขม
นั่งรถพัดลมกินส้มตำปิ้งไก่
รอนแรมกันมาหลากหลาย
เข้ามาโสตายอยู่ในเมืองกรุง
บางคนสร้างตึกระฟ้า
ทั้งที่เกิดมาไม่ใช่คนใฝ่สูง
บ้างก็ได้เป็นเด็กปั๊ม
เป็นบ๋อยเป็นยามทำงานยันรุ่ง
ขอแบ่งเงินจากคนกรุง
กลับไปพยุงเศรษฐกิจบ้านเฮา
หมู่เฮาชาวแรงงานรากหญ้า
น้อยหน้าอยู่ในสังคม
มาจากถิ่นโคลนตม
ทำงานไม่หวั่นหนักเบา
อีสานก็คนเหมือนกัน
อย่ามาแบ่งชั้นแบ่งคุณแบ่งเรา
หากสักวันยกทัพคืนบ้านเก่า
กรุงเทพสิเหงา
เงียบปานหมากหอยไข้
หมู่เฮาชาวแรงงานบ้านนอก
ไม่จนตรอกไม่หาเรื่องกับใคร
ยิ่งกับหน่วยราชการ
พวกเรานี้ย่านเพิ่นจนไหลไห้
ที่ต้องประท้วง
เพราะทนไม่ไหว
เพิ่นล่อกินต้มไก่
แล้วทำเป็นลืมสัญญา
ดนตรี..13..Bars
11...12...13
หมู่เฮาชาวแรงงานรากหญ้า
น้อยหน้าอยู่ในสังคม
มาจากถิ่นโคลนตม
ทำงานไม่หวั่นหนักเบา
อีสานก็คนเหมือนกัน
อย่ามาแบ่งชั้นแบ่งคุณแบ่งเรา
หากสักวันยกทัพคืนบ้านเก่า
กรุงเทพสิเหงา
เงียบปานหมากหอยไข้
หมู่เฮาแรงงานบ้านนอก
ไม่จนตรอกไม่หาเรื่องกับใคร
ยิ่งกับหน่วยราชการ
พวกเฮานี่ย่านเพิ่นจนไหลไห้
ที่ต้องประท้วง
เพราะทนไม่ไหว
เพิ่นล่อกินต้มไก่
แล้วทำเป็นลืมสัญญา