เนื้อเพลง ได้แต่แตะ - เพ็ญนภา มุกดามาศ

เขาเบื่อตัวละที่มัวแต่แตะ
ละแต๊ะแตะ.แต๊ะแตะ
เหยาะๆแหยะๆ
อย่าเยิ่นเย้ออยู่ไย
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
ไม่เป็นมวยหรือไง
เฮ้อจึงได้แต่แตะ จึงได้แต่แตะ
ไม่ต้องไม่ต้องล่ะต่อไปไม่ต้อง
มือไม่ต้องมาแตะ
ให้กอดก็ไม่ยอมกอด
ให้จูบก็ไม่ยอมจูบ
คลำๆลูบๆ เอ้ามัวอยู่นั่นแหละ
เขารัก รักตัวนะตัว
เขาชัวร์ กะตัวด้วยแหละ
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ
อุ๊ยรำคาญจะตาย
ได้แต่แตะ.แต่แตะ
เขาเบื่อตัวละที่มัวแต่แตะ
ละแต๊ะแตะ.แต๊ะแตะ
เหยาะๆแหยะๆ
ดั่งแมงมุมเล่นใย
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
ไม่มีไฟหรือไง
ถึงได้แต่แตะ จึงได้แต่แตะ
ไม่คึกไม่คักล่ะดั่งคนไข้ขึ้น
ได้แต่ยื่นมือแตะ
เขยิบก็ไม่เขยิบ ขยับก็ไม่ขยับ
อย่างนี้ขนาบต้องคอยชี้แนะ
อ้ะหน่อมแน้มจริงๆ นะนาย
มัวนึกทางในอยู่นั่นแหละ
เขาชักเบื่อแล้วแหละ
เบื่อคนลวดลาย
ได้แต่แตะ แต่แตะ
เขาเบื่อตัวละที่มัวแต่แตะ
ละแต๊ะแตะ.แต๊ะแตะ
เหยาะๆแหยะๆ
ดั่งแมงมุมเล่นใย
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
มัวแต่แตะ.แตะ.แตะ.อยู่ได้
ไม่มีไฟหรือไง
ถึงได้แต่แตะ จึงได้แต่แตะ
ไม่คึกไม่คักล่ะดั่งคนไข้ขึ้น
ได้แต่ยื่นมือแตะ
เขยิบก็ไม่เขยิบ ขยับก็ไม่ขยับ
อย่างนี้ขนาบต้องคอยชี้แนะ
อ้ะหน่อมแน้มจริงๆ นะนาย
มัวนึกทางในอยู่นั่นแหละ
เขาชักเบื่อแล้วแหละ
เบื่อคนลวดลาย
ได้แต่แตะ แต่แตะ