เนื้อเพลง ได้ใหม่ลืมเก่า - วุฒิ ป่าบอน

คนไม่รู้จักพอ ให้ดีเท่าไรก็คงไม่พอใจ
หรือต้องเสียสิ่งนั้นไป จึงจะเห็นคุณค่าของมัน
เสื้อตัวเก่าตัวรัก แม้จะถูกซักตากแดดร้อยครั้ง
ก็ยังเป็นตัวนั้น ถ้าเธอยังอยากสวมใส่
ฉันคนเก่าคนเดิม ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น
นับวันคุณค่าของฉันนั้นหมดหายไป
คำบอกรักที่มันเคยหวาน พอพูดนานนานก็จืดจางไป
และความห่วงใย ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ
ของที่เคยใช้ พอได้ใหม่ก็ทอดทิ้งมัน
เธอเลยลืมฉัน เมื่อตอนมีเขาเข้ามา
นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า
นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว
นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า
ตอนรักกันสัญญิงสัญญา
จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา
สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า อีกแล้ว