เนื้อเพลง กลับขอนแก่นเถิดน้อง - สาธิต ทองจันทร์

สิ้นเดือน ก็เหมือนสิ้นใจ
แต่น้องจากไป
เจ้าไม่หวนมาเยือน
เดือน 6 เมฆไหลกลบเกลื่อน
มันช่างเหมือน หยดน้ำตา
ฟ้าร้อง พี่มองท้องนา
คิดถึงคำหล้า
คนที่จากไปไกล
หยาดฝน หล่นชะโลมลงดิน
เขียวไปทุกถิ่น ป่าดงพงไพร
คำหล้า เจ้าไปอยู่ไหน
รีบกลับไวๆ ไปทำไร่ทำนา
เมื่อตกกล้า
มาทำนาขอนแก่น
เจ้าเหงาแหงน ทิ้งบ้าน
ทิ้งบ้าน สะคัดค่งเพิ่นผู้ได๋
เคยอยู่ใกล้ เฮาทำไฮ่ นำกัน
ตั้งแต่วันไปมา
บ่ข่าวคราวเมือบ้าน
เอาเสียงต้าน ลอยลมบอกข่าว
ในหัวอกปวดร้าว
สิตามน้อง ได้ที่ใด
พ่อแม่ได้ กะบ่เกี่ยวเอาผิด
จงหักจิตหักใจ
ต่าวคืนเด้อน้อง.
พี่มอง ท้องนาฟ้ากระหึ่ม
ฟ้าครึ้ม เสียงดังทั่วเวหน
ขอฝากเสียง
สั่งฟ้า ไว้เบื้องบน
จงบอกคน
ชื่อคำหล้า ให้มาเยือน
ฟ้าเอ๋ย
บอกเขาหนา ข้าเศร้าโศก
นั่งคอย ดูใคร ก็ไม่เหมือน
ฟ้าร้อง ก้องหู ยังคอยเตือน
มันช่างเหมือน
เสียงสั่ง คนบางคน
คนงามพื้น บ่อนดิน ไฟใหม้ป่า
อ้ายมาคิด พ่อหน้า
แค่นี้แหละ ฮักหลาย
ยิ่งทุกข์พ่าย
ถูกคนใหม่ เขาเลยหอม
ไม่ซงซอม กะหนีเที่ยว
พี่ส่องทางหาเจ้า
ยืนเหงา เศร้าซึม
ฟ้าครึ้มๆ มันปวดอุรา
เมฆมันไหล ลางเลือน
ใจข้าเหมือน กับคนเป็นบ้า
บ่นพึมพำออกมา
เรียกชื่อคำหล้า น้องเอยอยู่ไหน
ปาก พี่ก็บ่นหา
น้ำตา พี่ทนไม่ได้
เจ้าอยู่ ถิ่นแคว้นแดนใด
ได้ยินเสียงนี้ไป
จงกลับบ้าน เมืองนอน
คืนไปก่อน คืนไปขอนแก่น
ศิวิไลซ์ บ่แร้นแค้น
เมืองข้าวแก่นขาม
ยามฟ้าฮ้อง
ยืนกลางทุ่งคอยหา
ให้กลับมาไวๆ
เมื่อได้ยิน หนอเสียงอ้าย