เนื้อเพลง กวีบทเก่า - Paradox

แต่ก่อน ทุกครั้ง ทีไร
ได้อ่าน ได้เห็น ในบทกวี
แค่อ่าน แล้วทิ้ง มันไป
ไม่เคยไยดี ไม่ซึ้งชวนฝัน
ใจความนั้นก็มี แต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ
เรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง
ต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยว กับเรา.
.จนวัน ที่เขา ลืมเรา
จู่ๆ ความเหงา ก็เกิดมี
กลับเกิด ลึกซึ้ง ในบทกวี
ได้อ่าน อีกที น้ำตาจะไหล
ใจความนั้นก็มี แต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า
อ่านไปอย่างช้าๆ
เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน
จะเจอเองสักครั้ง
กับความ ผิดหวัง
ต้องเจ็บ ต้องเหงา
เก็บความหมาย ทุกตอน
เก็บอักษร ทุกตัว
อยู่ใน หัวใจ เราเข้าไป ข้างใน
ให้มันช้ำ ไปอีก
ให้มันช้ำ เข้าไป
ให้มันสา แก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้
อ่านไปอย่างช้าๆ
เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน
จะเจอเองสักครั้ง
กับความ ผิดหวัง
ต้องเจ็บ ต้องเหงา
อ่านไปอย่างช้าๆ
รักมันช้ำๆ
แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน
จะเจอเองสักครั้ง
กับความ ผิดหวัง
ต้องเจ็บ ต้องเหงา
ต้องเจ็บ ต้องช้ำ
เหมือนอย่างตัวเรา