เนื้อเพลง คนที่ถูกลืม - ปุ๊กปิ๊ก กิตติยา รัตนจิรเศรษฐ

อยู่คนเดียวในวันคืนเงียบเหงา และเดียวดาย

อยู่กับวันที่มันเหงาใจ

ห่างกันไกล เธอจะรู้บ้างไหม ฉันเป็นห่วง

อยากให้เธอกลับมาหากัน



มีเพียงค่ำคืน ที่มันเหน็บหนาว

ใจมันก็เหงา ฉันคิดถึงเธอ



รอเพียงแต่เธอ รอจนอ่อนใจ

วันและคืนเงียบเหงาจนทนไม่ไหว



มีแต่วันเหงาๆ เธอไปอยู่ที่ใดไม่เคยสนใจ

เธอไม่เคยรู้เลยว่ายังมีฉันอีกคน



เป็นแค่คนเหงาๆ คนที่มันไม่เคยจะมีความหมาย

เป็นแค่คนที่เธอไม่เคยใส่ใจ



อยากมีเธอ คอยดูแล ปลอบฉันยามเหงาใจ

อยากมีเธออยู่เคียงข้างกาย



มีเพียงค่ำคืน ที่มันเหน็บหนาว

ใจมันก็เหงา ฉันคิดถึงเธอ



รอเพียงแต่เธอ รอจนอ่อนใจ

วันและคืนเงียบเหงาจนทนไม่ไหว



มีแต่วันเหงาๆ เธอไปอยู่ที่ใดไม่เคยสนใจ

เธอไม่เคยรู้เลยว่ายังมีฉันอีกคน



เป็นแค่คนเหงาๆ คนที่มันไม่เคยจะมีความหมาย

เป็นแค่คนที่เธอไม่เคยใส่ใจ



เป็นแค่คนที่เธอมองผ่าน

เป็นแค่คนที่เธอไม่เห็นสำคัญ

เป็นแค่คนที่เธอไม่เคยใส่ใจ



มีเพียงค่ำคืน ที่มันเหน็บหนาว

ใจมันก็เหงา ฉันคิดถึงเธอ



รอเพียงแต่เธอ รอจนอ่อนใจ

วันและคืนเงียบเหงาจนทนไม่ไหว



มีแต่วันเหงาๆ เธอไปอยู่ที่ใดไม่เคยสนใจ

เธอไม่เคยรู้เลยว่ายังมีฉันอีกคน



เป็นแค่คนเหงาๆ คนที่มันไม่เคยจะมีความหมาย

เป็นแค่คนที่เธอไม่เคยใส่ใจ



มีแค่รอยน้ำตาในวันที่เหงาใจ